005 • Healing Hyacinth

005 • Healing Hyacinth

Druk begint iedereen door elkaar te praten. Verontwaardigd, opgelucht, verbaasd, nieuwsgierig. Zelf blijf ik stil. Ik lijk betoverd door de prachtige kleine plantjes. Zo klein, zo fel, lieflijk bijna. Ik ben benieuwd wat ze zijn. Ze zien er redelijk normaal uit.
'KALM AAN!' Roept Professor Sprout. Het duurt eventjes maar dan is het volledig stil. Professor Sprout lijkt niet gelukkig te zijn met het plotselinge ontbreken van enthousiasme bij sommigen.
'Dit mag er dan uitzien als een leuk, schattig bloemetje voor op je nachtkastje, het is het tegenovergestelde. De Healing Hyacinth heeft sterk genezende krachten en het is van levensbelang dat jullie hier meer over leren. Zeker met alle groeiende gevaren om ons heen raad ik jullie allemaal aan goed op te letten. Je zou er zo maar eens het leven van een medestudent mee kunnen redden.' Professor Sprout klinkt streng en haar toon lijkt een gewenst effect te hebben. Het is muisstil.
'Vorm tweetallen, per tweetal een plant...' Voor Professor Sprout uitgesproken is springen er al mensen op. 'Maar let op!' Vervolgt ze snel voor een meute studenten haar gepasseerd is.
'Je pakt de plant onderaan bij de steel beet, het is niet toegestaan om de bloemen ervan aan te raken voor ik verdere instructie heb gegeven!' Voor vele lijken haar woorden niet meer binnen te komen. De eerste persoon heeft een bloem te pakken. Hij trekt zijn hand weg. Er klinkt een hard sissend geluid.
'AU!' Roept hij geschrokken. Iedereen blijft als verstijfd staan en spontaan is het stil in de klas.
'Christopher Warren.' Roept Professor Stronk. Ze maakt goed gebruikt van de plotselinge stilte. Ze loopt op de jongen af en grijpt zijn pols. Demonstratief houdt ze zijn hand in de lucht.
'Let goed op allemaal, dit is namelijk wat er gebeurd als je de bloemen aanraakt!' Christophers hand is in korte tijd opgezwollen. Zijn vingers zijn dik en bobbelig en zijn hele onderarm lijkt paars te worden. Christopher piept als hij zijn eigen hand ziet. Mijn gezicht vertrekt onbewust. Ik hoor een aantal mensen vol walging mompelen.
'Nou, als iedereen een plant heeft gepakt dan ga ik jullie de genezende werking van de Healing Hyacinth laten zien. Meneer Warren hier heeft zichzelf tot perfect proefpersoon gebombardeerd.' Vervolgt Professor Sprout. Niemand lijkt nog echt aandacht te hebben voor de plantjes. Iedereen kijkt vol afkeer naar Christophers hand, waar nu puswonden op ontstaan zijn.
'Waar wachten jullie nog op? Schiet op allemaal, pak je plant!' Beveelt Professor Sprout.

Enige tijd later, als iedereen zijn plant voor zich heeft staan, begint dan eindelijk de uitleg. Christophers arm heeft ondertussen bizarre vormen aangenomen. Hij lijkt rustiger nu zijn arm niet meer kan voelen.
'Healing Hyacinth,' Begint Professor Sprout, 'is een gevaarlijke plant wanneer hij verkeerd benaderd wordt.' Ze gebaart naar Christophers arm. 'Hier ziet u een flinke ontsteking die de plant kan overbrengen op het moment dat u de bloemen aanraakt. Deze ontsteking ontwikkelt zich op het moment dat de huid in aanraking is gekomen met de bloem en kan binnen een uur verspreid zitten over uw hele lichaam.' Ik zie Christophers ogen groot worden. Hij slikt angstig. Arme jongen...
'Het is daarom van enorm belang dat u de plant onderaan beetpakt en zorgt dat u geen contact heeft met de bloemen. Dit zal bij de ene plant lastiger zijn dan de andere, maar wanneer u zorgvuldig te werk gaat kan het niet fout gaan!' Professor Sprout pakt een plant beet en tilt hem in de lucht.
'De olie die uit de steel komt wanneer u erin knijpt is uiterst geconcentreerd, u heeft dan ook maar een drupje nodig om een geheel lichaam te genezen!' Ze klinkt enthousiast. Zachtjes knijpt ze in de steel en ze vangt een drupje op in een bekertje. Voorzichtig zet ze het plantje terug.
'Het is belangrijk dat u het druppeltje aanlengt met water. De druppel heeft een afschuwelijke smaak en de persoon aan wie je het toedient zal weigeren het middel in te nemen wanneer het niet vermengt is.' Ze pakt een kannetje water dat ze eerder heeft klaargezet en schenkt het bij de druppel in de beker.
'Het middel gaat je hele lichaam door en zoekt vanzelf de verzwakte of beschadigde punten op. Het genezen van een gebroken enkel zal dan ook een paar minuten langer duren dan een stijve nek.' Professor Sprout brengt het glas naar de lippen van Christopher. Ze trekt zijn onderkaak naar beneden en giet het goedje in zijn mond. Hij trekt een zuur gezicht wanneer hij het doorslikt maar al snel worden zijn ogen groot van verbazing.
'Oooooh...' Zegt hij, zijn gezicht staat verrukt en hij kijkt naar zijn arm. Het blijft enige tijd stil en er lijkt niks te gebeuren.
'Moeten we iets zien?' Vraag ik op zachte toon aan Teddie. Ze haalt haar schouders naar me op. Er klinkt wat geroezemoes door de ruimte.

Zzzssgrrp, er klinkt een slurpend geluid. Geschrokken kijk ik naar Christophers arm die heftig begint te slinken. De pusbulten lijken als sneeuw voor de zon te verdwijnen en de paarse kleur verandert snel weer in Christophers normale huidskleur. Er valt een stilte. Een stilte die niet lang duurt omdat hij wordt onderbroken door een ''Woaaah'' van Christopher.
'Dit is het effect van de olie van de Healing Hyacinth.' Zegt Professor Sprout trots. Ze pakt Christophers arm beet en houdt die weer in lucht. Binnen een minuut is zijn arm van opgezwollen, paars en pusserig naar niets-aan-de-hand gegaan. Ik kijk Teddie vol ongeloof aan en zie dat ook zij met open mond toekijkt.
'Maar pas op!' Zegt Professor Sprout met een strenge blik in haar ogen. Ze steekt haar flinke vinger in de lucht en schud hem langzaam heen en weer. Haar stem is verlaagd en ze praat op een zachte toon.
'Wanneer er teveel wordt toegediend kan de olie van de plant hetzelfde effect geven als de Charming Chive...'