19.

Ik snap niet waarom ik moest blijven, maar ik doe het graag voor mijn vriendin.
'Ik moet even met je praten,' vraag ik aan haar, want er zit me iets dwars.
'Wat is er?' Haar grote, blauwe ogen staan vragend. Ogen waar ik helemaal in kan verdwijnen, waar ik de sterren in kan zien... ik ben echt onbeschrijfelijk verliefd...
Ik slik even. 'Liefje, je beseft wel dat die pestkoppen jou door mij hebben aangevallen, toch?'
'Ja, wat is daarmee?'
'Dat ik je in gevaar breng.'
'Wat zeg je nu! Dat maakt me niks uit! Ik hou van je en een of andere pestkop kan daar niks aan veranderen!'
'Dat weet ik ook wel, maar...'
'Maar wat?'
'Ik wil je niet in gevaar brengen...'
'En dat maakt me ook niets uit! Als het moet zou ik meer dan tien sneeën willen oplopen, voor jou! Omdat ik echt gek op je ben, en omdat je me niet hoeft te beschermen! Ik zou jou eigenlijk moeten beschermen tegen die pesters...' Ze lacht even zachtjes.
Ik kan het niet laten, buig me voorover en kus haar innig. Ze schrikt even, maar ontspant zich dan volledig.
Als we elkaar even loslaten fluister ik: 'Ik hou van je...'
'Ik ook van jou...' Dit keer is zij degene die mij zoent.
En dan gaat de deur weer open, en de verpleegster van daarnet staat in de deuropening. Ze schrikt even, verontschuldigt zich en sluit de deur weer.
Ik zie mijn vriendin glimlachen. Volgens mij is ze haar verwondingen een beetje vergeten, door ons gesprekje en doordat we aan de lopende band aan het zoenen zijn. Zoals nu alweer gebeurt. Ik ben gewoon blij dat ze even is vergeten dat ze in het ziekenhuis ligt.
Er wordt op de deur geklopt, en ik hoor Regulus roepen: 'Hé! Kom je nog, we willen naar huis!'
Ik glimlach en druk nog een laatste kus op Spica's mond, en voordat ik opsta zie ik dat ze bloost en een gelukzalige glimlach om haar lippen heeft.
Dan loop ik de deur uit.
'Wat waren jullie nou weer aan het doen?' vraagt Regulus argwanend, die hand in hand staat met Robinia.
'Praten.' Robinia reageert sneller dan ik. 'Ik kon ze nog net horen.'
Dankjewel Robinia! Ik heb geen zin om te zeggen dat we lagen te zoenen. Nou ja, mijn vriendin lag, door die verwondingen, en ik zat ernaast.
Robinia en Regulus discussiëren nog even door, terwijl we naar de uitgang van het ziekenhuis lopen.