24.

Ik zit samen met Regulus, Spica en Saturno op de bank bij mij thuis. Regulus is een beetje geïrriteerd, want zijn zus en haar vriend zitten de hele tijd tegen elkaar aangeplakt. De hele tijd aan het zoenen, tegen elkaar fluisteren en noem maar op.
Ik mompel tegen Regulus: 'Relax, het komt wel goed. Ze moeten elkaar wel een keer loslaten, laat ze maar. Weet je nog hoe wij waren toen we net wat hadden?'
'Nog kleffer dan die twee.'
'Juist.'
Dan staat hij op en loopt naar de keuken. Ik ga snel achter hem aan.
'Wat is er nou?'
'Hou op, Robinia.' Hij pakt zijn telefoon en stuurt wat naar iemand. Ik hoor mijn telefoon gaan, en ik kijk hem raar aan. Volgens mij wilt hij niet dat zijn zus het hoort.

Robinia, ik ben bang dat er iets gebeurd met mijn zusje.
Wat dan?
Dat ze, ik noem maar wat, tienermoeder wordt?
Dat zal vast niet, ze weet wat ze doet.
Ja, en ik ken haar. Ze is mijn zusje.
Ja, en ik ken jou. Je bent gewoon bezorgd.
Dat is waar, maar stel nou... ze is al een keertje door hem aangevallen.
En hij zal haar beschermen, dat weet jij ook wel.

Daarmee kapt hij het gesprek af en kust me. Zeker blij doordat ik hem gerust heb gesteld. Achter me hoor ik Spica aah-geluidjes maken.
'Hou je bezig met je eigen vriendje,' mompel ik.
Ze giechelt even zacht, en dan lopen zij en Saturno hand in hand de voordeur uit.
'Nog een fijne dag! Broertje, ik zie jou thuis wel!'
Je hoort ze nog even lachen.