32.

Spica heeft echt geluk. Ze deelt haar kamer namelijk met Astrid, Rapunzel en Lucy, allemaal vriendinnen van haar. Ik daarentegen deel mijn kamer met Hikkie, Eragon en Snotvlerk. Aargh! Vreselijk! Die eerste twee kunnen nog wel, maar die pestkop? Nee toch!
Nadat ik mijn spullen heb opgeruimd, loop ik naar de kamer waar mijn vriendin zit, en ik klop op de deur.
'Wie is daar?' Hoor ik haar vragen.
'Liefje, ik ben het.'
Ik hoor haar kamermaatjes giechelen, en Spica doet de deur open. 'Hey, schatje, wat is er?'
'Mag ik niet gewoon even bij je langs komen? Oh, ja, en ik zit met Snotvlerk op een kamer!'
Haar gezicht betrekt. 'En... en met wie nog meer?'
'Hikkie en Eragon.'
'Maar dat zijn toch vrienden van je?'
'Dat klopt.' Ik kijk haar dankbaar aan, ze weet me altijd een beetje op te vrolijken. Ze glimlacht en bloost een beetje. Ik druk een lange kus op haar lippen, en leg mijn armen om haar middel, zij legt de hare in mijn nek en gaat op haar tenen staan.
We vergeten alles even, tot Astrid begint te lachen, gevolgd door Lucy en Rapunzel. Het ziet er zeker grappig uit, omdat ik nogal lang ben en Spica nogal, eh, klein.
'Hou even op!' zegt Spica als we stoppen met zoenen. De meisjes beginnen nog harder te lachen, en ik kus mijn vriendin even kort, neem afscheid en loop zuchtend terug naar mijn slaapzaal.