44.

Regulus, Spica, Saturno en ik zitten een bordspelletje te spelen in de keuken bij Spica en Regulus. Merope is aan het koken en Eridanus is nog aan het werk.
Regulus en Spica zijn allebei chagrijnig, maar van Spica snap ik het: ze heeft me (als haar beste vriendin) verteld dat ze voor het eerst ongesteld is en de hele dag al vreselijke buikpijn heeft. De jongens weten het niet, maar Regulus weet sowieso niet dat zoiets bestaat, volgens mij.
Hij is chaggie omdat hij nu al een halfuur niks gegeten heeft.
Spica leunt nu al een paar minuten tegen haar vriendje aan, en hij heeft geen idee wat er met haar aan de hand is. Sneu, eigenlijk. En hij vraagt ook niks! Pas als zij even weg is, vraagt hij: 'Wat is er met Spic? Ze doet al de hele dag heel raar, alsof ze pijn heeft...'
'Oh, dus dat heb je wel door?' vraag ik sarcastisch.
'Wat is er met haar? Ik wil haar helpen!'
'Gast, ze is ongesteld. Je kán haar niet helpen!' Ik denk dat Spica geen hulp wilt van de jongens, die me nu verbaasd aankijken.
'Ze is wat?' vraagt Regulus onnozel. Ik zucht. 'Laat maar, ik ga wel even achter haar aan.'
'Nee, laat mij maar. Ik kan dit best handelen.' En voordat ik kan protesteren, loopt hij al achter zijn vriendinnetje aan.
Wat een idioot.

*Spica POV*
Ik ben op mijn kamer gaan zitten, ik kan de drukte beneden gewoon niet aan! Met mijn armen om mijn buik geklemd ga ik op bed liggen, als ik de deur open hoor gaan.
'Alles goed? Je bent ongesteld, hoorde ik.' Saturno legt een hand op mijn zij en wrijft er zachtjes over. Dan knapt er iets in mij, en ik begin te snikken. Hij legt geschrokken zijn armen om me heen. 'Heb ik iets verkeerds gezegd?'
'Nee... ik voel me gewoon vreselijk...'
'Waar heb je last van?'
Ik snik. 'Mijn buik, vooral, en ik voel me zo moe...'
Hij duwt me zachtjes achterover, zodat ik op mijn rug lig. Rustig legt hij zijn handen op mijn buik, wat echt helpt. Ik glimlach even waterig naar hem voordat ik mijn ogen sluit. De warme druk op mijn buik, ondanks dat het door mijn shirt heen is, werkt verzachtend. Jammer genoeg is de pijn niet helemaal weg, maar dat heeft hij al begrepen. Zachtjes duwt hij mijn shirt een stukje (20, 25 centimeter ongeveer) en legt zijn warme handen op mijn onderbuik. En dát is erg rustgevend. En als hij dan ook nog zachtjes een kus op mijn buik drukt, voelt het volmaakt. Echt volmaakt. En ik vergeet de pijn als hij (zonder zijn handen te verwijderen) zich over me heen buigt en me een liefdevolle, vurige kus geeft.
'Gaat alles nu beter?' vraagt hij na een minuut zoenen, en ik glimlach. Hij weet mijn sombere gedachtes altijd weg te drijven.
'Veel beter.'
Saturno haalt voorzichtig zijn handen van mijn buik af, en schuift mijn shirt weer naar beneden. Hij staat op en steekt zijn hand naar me uit. 'Kom op, we gaan weer naar beneden. Ze zullen ons vast al missen, en misschien is het eten al klaar. Ik heb echt honger.'
Ik pak zijn hand vast en sta op, waarna hij een arm om me heen legt. Met zijn andere hand droogt hij liefdevol mijn wangen en legt daarna zijn hand weer op mijn buik.
'Geen last meer van buikpijn?' vraagt hij zachtjes.
Ik grinnik. 'Niet echt, maar het komt vast wel weer terug.'
'Dan blijf ik vandaag wel even een uurtje langer. Jij bent veel belangrijker dan mijn vaders avondklok.'
'Dankjewel...'
We lopen hand in hand terug naar beneden.

*Robinia POV*
En eindelijk komen Spica en mister Idioot weer terug.
En zo te zien had Saturno gelijk: Spica lacht weer.
'Ik heb honger,' zegt Regulus dan mopperig. Hij is nog steeds chagrijnig.
Ik loop naar Saturno, en vraag: 'Wat heb je tegen Spica gezegd? Dan kan ik dat gebruiken op Regulus!'
Hij lacht. 'Dat gaat niet werken, want dat werkt alleen maar bij mijn liefje.' Hij knipoogt naar Spica, waarop zij bloost. Ik zucht. Klefheid alarm!
'Hij zal wel moeten eten.' Ik zucht weer en vraag aan Merope het eten al af heeft. Ja, dat is klaar.
Saturno schuift een stoel voor Spica naar achteren, en als ze gaat zitten legt ze haar hoofd in haar nek om hem te kussen. Merope's gezicht staat op onweer, en Regulus begint te eten.
Lekker dan, zit ik hier met meneer Eetgraag, het echtpaar Kissers, en madame Ouderwets.
Geweldig.