45.

Ik ben een stomkop. Echt waar, gewoon een stomkop.
Zonder toestemming aan haar gevraagd te hebben heb ik serieus mijn vriendin op haar buik gezoend! Wat bezielde me!
Ze vond het niet erg, maar toch! En ze heeft zo'n zachte huid... niet aan denken!
Op dit moment ligt ze lekker warm in mijn armen, half in slaap. Ze heeft het voor elkaar gekregen dat Robinia en ik allebei kunnen blijven slapen. Eigenlijk slaapt Robinia bij Spic, maar van Merope hoeven we pas over een uur te slapen. Dus kunnen we nu nog even lekker bij elkaar liggen. Robinia en Regulus zijn beneden aan het gamen.
Ik voel dat mijn liefje zichzelf wat meer tegen me aandrukt, ze mompelt slaperig: 'Schatje... wat is er...'
'Niks. Waarom denk je dat?'
'Je hartslag is een beetje te hoog voor jouw doen...' Ze legt haar hoofd op mijn borstkas en kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er? Je kan me alles vertellen...'
Ik draai me naar haar toe, zodat we tegenover elkaar liggen en ik haar goed kan aankijken. 'Liefje, ik weet dat jij het niet erg vond, maar ik zit er wel mee. Voor het eten... en ik heb jou gewoon niet om toestemming gevraagd. Daar voel ik me nu schuldig over...'
Ze drukt een kus op mijn neus, wat kietelt. 'Je hoeft je niet schuldig te voelen, lieverd. Het was op de één of andere manier... fijn... voortaan, zeg het alleen even als je zoiets weer impulsief doet...'
Ik glimlach. 'Oké. Dan zeg ik het nu.' Ik trek haar tegen me aan, en schuif haar shirtje tot aan haar hals omhoog (geen idee of ze het goed vind, ze heeft in ieder geval nog zo'n raar ding aan), waarop we zoenen...
Tot Robinia en Regulus binnenkomen.
'Eh...' Spica begint blozend te lachen, terwijl ze mijn handen van haar lichaam afhaalt en haar shirt omlaag doet.
'Wát doen jullie in hemelsnaam!?' Regulus stormt op me af, en trekt me van zijn zusje af. Spica roept verontwaardigd iets, en Robinia schudt haar vriend door elkaar. 'En wat denk jij?! Dat dit een goed idee is?!'
'Ja, eigenlijk wel!'
'Nou, dat was het dus niet!' Spica mengt zich er ook in. 'Ik wilde het zelf!'
'En met jou ga ik nog wel praten!'
Spica's ogen staan smekend. 'Alsjeblieft, Regulus. Dat Merope en papa er niet zijn, want ja, Merope is net weggegaan, ik hoorde de deur en ze riep dat ze naar huis ging, betekent nog niet dat jij mag bepalen wat ik wel en niet doe!'
'Spica, liefje, rustig. Je broer wilt je gewoon beschermen. Maar ik kan hem verzekeren dat ik het beste met je voor heb, en dat ik je nooit iets laat overkomen. Ik hou zielsveel en met heel mijn hart van je...' Ik kus haar, maar word door elkaar geschud door Regulus. Alweer. Begint echt irritant te worden!