HOOFDSTUK 37 – Bella is kwaad

‘Voel je je echt niet te moe?’ vroeg Edward voor de zoveelste keer. Het was avond en ik was alles aan het klaarzetten voor de reading.
‘Ik ben wel moe, maar ik heb nog genoeg energie over’, zei ik en ik zette een bak water naast een kaars. Als Bella komt en ze is dat wat ik denk dan heb ik dat water hartstikke hard nodig.
‘Wat moet ik doen?’ vroeg Edward en ik zuchtte. Hij hoefde niks te doen.
‘Niks’, zei ik. ‘Ga maar ergens heen en kom pas als ik jullie roep.’ Er moesten nog vele dingen worden gedaan.
Ik zette alle schalen en kaarsen klaar. De meeste kaarsen stonden op het zouten rondje en ze zouden de aanwezigheid van een geest benadrukken. De kaarsen op de tafels benadrukte Bella zelf. Het waren haar lievelingsbloemen ondergedompeld in kaarsvet. Dat vond ik altijd een mooi gezicht en dat gaf de familie en vrienden van de overledenen een rustig gevoel.
Ik deed het licht uit en ik ging in het midden van de zouten kring zitten. Alles stond klaar en het was nu nog wachten op Bella. Pas als Bella er was en ze kalm was zou ik de Cullens roepen.
Een koelte ging door me heen en ik wist meteen dat het Bella was. Ik voelde aan het soort kou dat ze kwaad was.
‘Goede avond Bella’, zei ik zo rustig mogelijk. Het was noodzakelijk dat ik kalm blijf.
‘Ik ben hier niet voor jouw, maar voor de Cullens’, zei Bella kwaad.
‘Mooi’, zei ik.
‘Zo, wat moet ik doen?’ vroeg Bella.
‘Als je kalm bent mag je de kring binnen en anders niet’, zei ik. Bella keek me kwaad aan en ze probeerde de kring binnen te gaan, maar dat lukte haar niet. Dat wist ik van te voren. Je kan alleen de kring binnen als je in de kring wordt uitgenodigd met diens verzoeken.
‘Laat me er in’, zei Bella kwaad.
‘Nee’, zei ik. Ik keek haar onbeweeglijk aan. Bella werd steeds kwader.
‘Het is jouw schuld’, gilde ze. Ik voelde de ramen trillen, maar ik bleef zitten waar ik was. ‘Je had hem nooit mogen zoenen. Hij is van mij. Hij is mijn vriendje. Je hebt geen recht om hem te zoenen, om hem lief te hebben. Hij is van mij.’
‘Je bent dood lieverd’, zei ik. Wat waren geesten toch moeilijk. ‘Je bent al een jaar dood. Edward kan je niet zien, je niet aanraken, maar hij heeft je nog steeds lief. Geloof dat nou maar.’
‘Ik weet het niet’, zei Bella verdrietig. ‘Ik wil gewoon zo graag leven. Ik wil iemand die leeft pijn doen omdat die gene leeft.’
‘Doe dat dan’, zei ik en ik hield mijn pols boven het vuur. Bella was nog steeds niet kalm en als ze al haar energie gebruikte om de vlam hoog te laten branden.
Ik voelde het vuur om mijn polsen heen likken en ik beet op mijn lip. Gelukkig is het geen echt vuur maar geestenvuur. Het verschroeid je niet, maar het doet wel pijn.
Ik keek naar Bella en ik zag dat ze al haar energie in dit stopte. Dat was goed. Ook voelde ik dat de hitte van het geestenvuur steeds meer af nam. Het was nog steeds heet, maar nu iets minder.
Toen Bella stopte deed ik snel mijn pols in het bakje water. Het sisde, maar het water werkte wel verkoelend. Ik keek naar mijn pols en ik zag dat hij nog steeds hetzelfde was.
Toen het sissen ophield droogde ik mijn handen af. Ik deed het water in een zilveren schaal. ‘Kom maar de ring in Bella’, zei ik en ze stapte de ring in. Ze ging zitten en ik keek haar blij aan.
‘Laat de reading maar beginnen’, zei Bella en ik glimlachte. Misschien ging alles toch nog lukken.