Chapitre 5.

"Nog steeds niets." ongeduldig liep ik heen en weer door mijn slaapkamer.
"Doe nou eens kalm Grace. Hoeveel meiden zei je ook alweer dat er waren?" Isa zat op mijn bed met mijn laptop op haar schoot. Ali zat naast haar en was continu alles aan het snappen.
"Geen idee precies. 80? Veel in elk geval." mompelde ik terwijl ik naast Elle op de grond ging zitten. We zaten met z'n vieren bij mij thuis. Het was twee weken na mijn auditie, en ik had nog steeds niets gehoord.
"Nou, en jij zei dat ze dat gingen halveren. Dat betekend dus dat ze alsnog maar 40 meisjes uitnodigen voor de zangauditie. Als ze al die meisjes moeten bellen zijn ze nog wel even bezig." Elle haalde haar hand door haar haar en keek me met twinkelende ogen aan. Ik zuchtte. Ze had gelijk, maar ik werd er wel heel zenuwachtig van.
"Lieve schat, doe nou eens rustig." Ali keek me gepikeerd aan. Ik zuchtte weer.
"Ja, sorry. Het spijt me. Hoe gaat het leren?" de drie meiden waren bezig met hun derde tentamenweek. Ergens was ik blij dat ik die stress niet meer had, in elk geval niet voor het aankomende half jaar. Maar aan de andere kant merkte ik wel dat de meiden en ik steeds verder uit elkaar aan het groeien waren. Ze zagen elkaar elke dag, elke les en deelden de stress samen.
"Echt, schiet me neer hoor. Die hele onderwijskunde-stof gaat nergens over." Isa liet zich achterover vallen. Ik glimlachte. Ali haalde haar schouders op.
"Als je gewoon de aantekening leert en het boek leest is het heel makkelijk hoor." Elle en ik keken elkaar aan. Elle rolde met haar ogen toen Isa de discussie aanging met Ali. Ali was een perfectionist, en gek op leren. Hoe gek dat ook klinkt, iemand die gek is op leren. Bij Ali was het alleen echt waar. Ik kon me een moment herinneren dat ik even weg was met vrienden, en dat Ali me ging vragen of ik niet moest leren in plaats van even een dag gezellig met vrienden weg. De discussie tussen Ali en Isa was ook zeker niet de eerste die plaats had gevonden het afgelopen studiejaar. Ali zag niet in hoe vervelend haar obsessie met perfecte cijfers en leren soms was. Helemaal omdat ze verwachtte dat iedereen verder ook zo geobsedeerd was met leren als zij was, en was je dat niet dan viel ze je wel lastig met dat ze vond dat je zo geobsedeerd moest zijn.
"Guys, hou toch eens op jullie." Elle had duidelijk besloten de discussie te onderbreken. Ali en Isa keken elkaar even chagrijnig aan, maar besloten het er toen maar bij te laten.
"Ik denk gewoon dat we allemaal ons best gaan doen om de tentamens te halen." Elle keek de andere twee dreigend aan, en glimlachte naar me. Isa pakte mijn laptop weer en begon weer te typen.
"Ies, waarom heb je eigenlijk je eigen laptop niet meegenomen? Wat nou als ik mijn laptop nodig heb voor belangrijke dingen?" Isa keek me met een schuldig gezicht aan.
"Weet je hoe zwaar mijn laptop is? Dat is niet normaal meer. Om helemaal van mijn huis hierheen te komen met dat gewicht, no thanks." Elle, Ali en ik keken haar alle drie aan, en zuchtten tegelijk.
"Je bent een idioot Isa." grinnikte Ali.
"Dat ben ik, de idioot." reageerde Isa veel te trots.
"Hoe laat wilden jullie terug? Het is half 4 nu, en jullie moeten nog met de trein." ik stond op en schonk iedereen nog een glas drinken in.
"Ha, dat is een goede, ik zat even checken hoe laat de volgende trein naar Deventer vertrekt." Ella haalde haar telefoon al tevoorschijn, maar ik was haar voor.
"zes over 4 gaat de volgende. Het is ongeveer twintig minuten lopen vanaf hier maar er gaat een bus om tien voor vier vanaf de bushalte hier om de hoek." Elle, Ali en Isa keken me verbaast aan.
"Wat? Ik woon hier? Ik ken dit." grinnikte ik.
"Oké, dan moeten we dus over twintig minuten richting de bushalte." ik knikte. Isa pakte haar glas van de grond en nam een slok.
"Nou, dan heb ik dus nog twintig minuten om deze samenvatting af te krijgen, wie helpt mee?" Ali knikte en opende haar boek. Zo begonnen ze in een sneltreinvaart hun samenvatting af te maken, terwijl Elle en ik toekeken. De tijd vloog om, en voor ik het wist stond ik in de deuropening mijn drie vriendinnen gedag te zeggen.
"Je komt binnenkort wel weer langs op school toch? Iedereen mist je." Ali sloeg haar armen om me heen en knuffelde me kort gedag.
"Ja, de een natuurijk wat meer dan de ander." Elle knipoogde naar me, en ik wist meteen over wie ze het had.
"Ik kom zo snel als ik kan, en als jullie kunnen natuurlijk!" ik gaf Isa nog een korte knuffel, waarna ze de deur uitstapten. Vlak nadat ik de deur had gesloten, hoorde ik mijn telefoon afgaan.
"Grace, je telefoon is al bijna een minuut aan het afgaan, neem hem eens op." Alice kwam de trap af rennen, met mijn telefoon in haar handen. Ik keek naar het nummer op het scherm, en keek haar meteen geschrokken aan.
"Alice, dit is het castingbureau. Dit gaat over mijn auditie..."