~

Altijd heeft Loes lange nagels gehad. Voor haar werk heeft ze het moeten afknippen, maar omdat ze een week geleden ontslag heeft genomen, heeft ze het sindsdien weer laten groeien. Ze is er dol op. Het maakt een vrouw, een vrouw.
Loes was uien aan het snijden; een beetje huilen moest ze, zoals altijd. Haar oma was op visite. Daar maakte ze eten voor. Net toen oma naar haar toe kwam gewaggeld, raakte Loes afgeleid en sneed een stukje van haar nagel af.
'Nee, niet weer!' baalde ze. 'Ik heb er zo hard voor gespaard.' Oma observeerde de situatie, maar begreep het niet.
'Wat is er, lieverd?' vroeg ze op een rustige toon.
'Hier,' ze hield haar stukje nagel hoog. 'Allemaal door dit stomme mes!'
'Het had ook je vinger kunnen zijn. Wees blij.'
'Ja, maar nu moet ik álles weer afknippen, want ik kan er niet tegen dat het nu ongelijk is.'
Oma zuchtte en liep weg. Zwaar leven, dacht ze. In mijn tijd klaagden we niet om zulke kleine dingen. Toen was er oorlog.

Oma kwam na een maand of twee weer op bezoek. Loes stroopte haar mouwen op; ze hield van koken, vooral voor andere mensen. Ze wist hoe oma van haar eten kon genieten. Daar kon zij weer van genieten.
Terwijl ze aan het snijden was, kwam oma weer langs om te kijken hoe het er voor stond.
'Lekker,' zei ze. Ze nam wat water uit de kraan en liep weer terug naar de woonkamer. Nog voordat ze op haar stoel kon ploffen, hoorde ze luid gekerm vanuit de keuken. Voor zover ze het nog kon, snelde ze erheen. Het was Loes. Met een bebloede vinger.