Hfst.7 Nia

Ik hang op en doe met tegenzin mijn schoenen aan.

'Waarom!? Waarom!? Klaag ik.
'Kan dat mens niet nadenken ofzo!
(voor de duidelijkheid ik heb het over Lia niet Nathan)

'Mam! Ik ben weg! Zeg ik en zonder antwoord af te wachten smijt ik de deur dicht. Ik weet dat mijn moeder het niet leuk vind als ik nu weg ga dus dan maar snel wegwezen.

Ik dwaal door Tokio opzoek naar dat apartement.

'Wat is er mis met mij!
'Waarom raak ik de weg kwijt, terwijl dat normaal nooit gebeurt!
Schreeuw ik hardop.

Antwoord krijg ik niet vooral omdat er niet op straat is.

Ik kijk om mij heen, maar alles lijkt onbekend.
Het is eng en alles draait!

'Wat gebeurt er!

Alles gaat te snel ,de geluiden, het licht, de auto.

Wat Auto!

'Help! Roep ik nog.
Maar alles vervaagt.

Ik voel een felle pijnscheut door mijn lichaam en dan....

Dan is alles zwart.