Hfst. 12 Zaina

“Dankuwel!”, zeiden ik en Nathan. “Waarom zijn jullie hier eigenlijk?”, vroeg haar moeder aan ons. “We wouden niet dat Lia verdwaalde in deze drukke stad omdat het al donker was”

“Willen jullie wat te drinken?”, zei ze. “Ja, geeft u ons maar water”. “Kom maar naar mijn kamer!”, zei Lia opgewonden. “Ok, doen we!”
“Dus, ben je echt op de Alius Academy geweest?”, vroeg Nathan. “Ja, het was verschrikkelijk en ook leuk. Ik weet gewoon niet waarom.

Het waren mijn vrienden en mijn vijanden…” “Dat kan ik wel begrijpen”, zei Nathan. “Ken je Jordan?”, vroeg ik aan haar. “Ja, dat was de aanvoerder van Gemini Storm. Hoe ken je hem?” “Ik had zijn naam gewoon gehoord, dus…”

“Hoe gaat het met hem?” “Het gaat goed met hem. Hij is nu bezig met het voorbereiden van zijn team. Hij wilt de wereld veroveren! Hij was wel één van mijn beste vrienden, en ik zou hem nooit vergeten…”
“Gebruiken ze een doping of zo? Ik heb gehoord dat ze heel veel kracht bezitten en dat ze alles omverblazen wat ze tegenkomen”, vroeg Nathan aan Nia. “Ja, ze gebruiken een speciale rots. Ik ben wel vergeten hoe het heet..”, zei Lia. "Ah, nu weet ik het weer, de Aliens rots!"

Ondertussen kwam de moeder van Lia binnen met het water dat ik had gevraagd. “Danku”, zei ik tegen Lia’s lieve moeder. Ze was geweldig.

"Ok, Lia, ik denk dat we eens moeten gaan", zei ik tegen haar. "Ja, het is heel lief dat je ons je huis hebt laten betreden, maar we moeten nu naar huis. Het is al donker. Straks verdwalen we zelf nog", zei Nathan een beetje lachend. "Maar het was net zo gezellig!", zei ze.

"Sorry, maar we moeten nu echt gaan", zei Nathan. "Anders geraken we nog verdwaald. Het is al donker", zei ik. "Ok dan, tot morgen op school!", zei Lia en ze kwam met ons mee naar de deur van haar mooi en knus huisje. “Daag Lia!”, zeiden ik en Nathan tegelijkertijd. “Daag!”, zei Lia en ze sloot de deur van haar huis. “Nathan, laten we maar snel naar huis gaan. Ik heb geen zin om ontvoerd te worden, ok?”, zei ik met een beetje angst in mijn stem.

“Niemand kan iets met je doen terwijl ik hier ben, zusje”, zei hij en hij sloeg zijn arm om me heen. Gelukkig kwamen we heel thuis en gingen we ‘rustig’ slapen. Ik kon de slaap maar moeilijk vatten. Wat was er met Nia gebeurd? Waarom? Had Jordan hiermee te maken? Wat zou er met hem zijn gebeurd? Waarom? Waar was Nia?

Aan de andere kant was Nathan. Hij kon ook niet slapen. Hij dacht er over na over wat er met zijn lieve Nia was gebeurd en hoe hij Zaina kon beschermen van die enge Aliens…
We konden allebei niet meer slapen!

Ik sloop naar Nathans kamer, om te kijken of hij al sliep. Ik was net in de hoofdgang en opeens: "Aaaaaaahhhh!!!!",, hoorde ik Nathan gillen. "Wat doe jij hier? Je hebt me behoorlijk laten schrikken!!", riep hij boos. "Wat doe jij hier dan?", zei ik. "Ik kan niet slapen, jij wel?", zei hij. "Ik kan ook niet slapen...", zei ik. "Gaan we samen slapen, zoals vroeger? Dan kunnen we met elkaar praten en vallen we misschien zo in slaap", zei hij.

"Je bent al zo oud, grote baby", zei ik. "Alsjeblieft!!", zei Nathan. "Ok dan", zei ik. In mijn hoofd zei ik nog steeds baby. Maar ja, ik hou nog steeds van hem... Dat kan ik dus niet ontkennen.

Nadat we een 'beetje' (tot 1 uur 's nachts) hadden geroddeld over alle teamleden, vielen we als een blok in slaap.


"Nathan!!! Wakker worden!!!", riep ik in zijn oor. Normaal maakt hij mij altijd wakker. Maar vandaag was het helemaal anders. "Ja, ja, moeder", zei hij. Ik proestte het uit. "Nathan, ik ben je moeder niet", zei ik. "Wie je ook bent, laat me nog 5 minuten slapen" "Je bent echt lui geworden sinds we zijn verhuisd naar hier!", zei ik en ik gaf hem een zachte klap voor de grap. Opeens was hij klaarwakker. "Ow ja, vandaag is het school!" "Wat dacht je anders?", zei ik. "Nou, ik dacht dat het weekend was" "Doe niet zo dom, sta op, nu!!", riep ik.

"Ok, als jij het wilt", zei Nathan en hij liep naar de badkamer. "Sinds we hier zijn, kunnen we echt zo rustig naar school", zei ik. We waren op weg naar onze school, Raimon Jr. High. "Je hebt gelijk. Maar toch maak je me zo snel wakker, helemaal voor niks!", zei hij. "Het is beter dat je sneller op staat dan te laat!", antwoorde ik en we gingen de schoolpoort binnen.

"Hey, Zaina, Nathan!", riep Lia. "Hallo, kom naar hier!", zei ik en ik zwaaide naar haar. We zaten onder een boom, onze leerstof aan het herhalen voor de toets over het menselijk lichaam.