Hfst. 21 Zaina

Ik lag op een comfortabel bed, en de deur van mijn kamer was gesloten. Ik voelde de pijn in mijn rug nog heftiger dan ooit, en ik moest bijna huilen. Het leek alsof ik bijna dood zou gaan.
“Ben je wakker?”, zei een bekende stem. “Jordan? Hoe durf je?”, zei ik boos. “Ik wist niet dat je mij haatte, ontvoerder”

“Waarom zou ik je haten?”, zei hij en hij deed de deur open. Ik zag hem na 2 jaar. “Waarom heb je me ontvoerd?”, zei ik. “Omdat ik dat wil. Nee, grapje. Omdat het moet”, zei hij kalm. “Waarom?”, zei ik. “Dat gaat jou niks aan”, zei hij.

Na die woorden knuffelde hij me en kuste hij me op mijn voorhoofd. “Ik kan er niks aan doen, ik word gedwongen door Alius Academy. En als ik weiger…” “Dat weet ik. Jij kunt er ook niks aan doen”, zei ik en ik probeerde uit bed te stappen. “ Wacht, anders doe je jezelf nog pijn!”, zei hij en hij hielp me uit bed.
“Ken je Nia soms?”, vroeg ik hem. “Nia? Ze is hier op Alius, waarom?” “Ik wil haar zien”, zei ik. “Ok, maar na het eten”, zei hij en hij steunde me. “Laten we gaan”

“Is dat die nieuwe?”, zei een jongen met knalrood haar toen ik de eetzaal binnenkwam. “Ja”, zei Jordan. “Dit is Zaina Swift, van Raimon Jr. High, Claude” “Kan mij dat schelen? Ze lijkt me in ieder geval heel saai en irritant”, zei Claude. “Wat??”, zei ik en ik keek hem heel boos aan. “Jij lijkt zelf op een clown, roodharige”, zei ik. “Wie heeft er nou blauw haar?”, zei hij. “Alsof rood een normale kleur is”, zei ik.

“Stop, we zijn hier om te eten, niet om te vechten”, zei een meisje met blauw haar. “Dit is Belletrix”, zei Jordan. “Leuk je te zien!”, zei ze opgewekt.
Na het eten ging ik weer terug naar mijn kamer en moest ik aan Axel denken. Door mij was hij nu in gevaar. Het kon me niet schelen waar ik was, ik wou terug naar Axel en Nathan. En ik wou weer terug voetballen, maar met die stomme rug gaat dat niet.

Iemand klopte aan op de deur. “Kom binnen”, zei ik. De deur ging open en een meisje, die veel op Lia leek, kwam binnen. “Hallo, hoe gaat het?”, zei ze. “Met mij gaat het goed, hoe gaat het met jou? Ben je ook van Alius Academy”, vroeg ik aan haar. Ik vond haar meteen aardig. “Ja, maar ik ben hier eigenlijk gegijzeld, net zoals jou, denk ik”, zei ze blozend.
“Je hebt gelijk. Ben jij soms Nia, de zus van Lia?”, zei ik. “Ja, hoe weet jij dat?”, vroeg ze. “Ik zit op Raimon, jij zat daar ook, voordat je naar hier kwam, toch?”, zei ik en ik glimlachte. “Ja, en ik heb eigenlijk heimwee..”, zei ze droevig. “Maak je geen zorgen, we komen hier samen nog uit!”, zei ik. “Ja, dat hoop ik”, zei ze.
Opeens fluisterde ik: “Je houd van Nathan, toch?” “Hoe weet jij dat?” “Ik ben wel zijn zus, Nia. Ik weet alles over je”, zei ik. Ik zag haar blozen en ze zei: “Als je hier eerder uitkomt dan mij, zeg dan tegen Nathan dat ik hem mis”, zei ze.
“Ok, zal ik doen”, zei ik somber. “Speel je voetbal?”, vroeg ze.
“Tuurlijk! Ik ben spits, en jij?”, zei ik. “Ik ben ook spits!”, zei ze. “Konden we maar samen in een team spelen zonder dit Alius gedoe…”, zei ik, verzonken in gedachte.
“Ja, dat zou ik ook wel willen”, zei ze en toen kwam een andere jongen binnen.

“Ik ben Xavier, en ik ben de aanvoerder van het team Genesis”, zei hij. “Hallo, ik ben Zaina, wat kom je doen?”, zei ik. Ik wou niet weer een drama. Tot mijn verbazing was hij niet zo irritant als die roodharige Claude. “Ik kwam je gewoon bezoeken, om te zien of je nog steeds rugpijn had”, zei hij en hij keek naar mijn rug. “Het gaat niet zo goed met mijn rug, hij doet nog meer pijn dan voordat ik hier was!”, zei ik. Hij keek bezorgd en hij zei: “We zien elkaar straks tijdens het avondeten, ok?” “Is goed”, zei ik en ik keek hem na totdat hij de deur achter zich sloot.

Nu was ik weeral alleen, en ik kon Axel en Nathan maar niet vergeten. Waar was ik in hemelsnaam terechtgekomen?