Hfst. 36 Zaina

Ik en Nia renden naar voren en we gingen de helft van Raimon op. Ik probeerde zo weinig oogcontact te zoeken met de rest van het team, anders zou ik me schamen, wat ik eigenlijk nu al doe. Waar was Nathan eigenlijk?
“Nia, klaar?”, riep ik naar haar. “Ja, jij?” “Ja, we kunnen het”, zei ik en we deden onze gecombineerde supertechniek. “Chaos Spiraal!”, riepen we allebei. “Wat is dat voor een schot?”, riep Jude en hij probeerde ons in te halen, maar we waren veel te snel. Ons schot ging op het doel van Raimon af, en ik wou niet zien of we zouden scoren. “Darren, hou deze tegen!”, riep Mark. Sinds wanneer stond Mark niet meer in het doel?
Er was veel veranderd. Tod was er ook niet meer. Voor het eerst durfde ik rond te kijken en zag ik Axel naar me kijken. Ik zag Eric ook naar mij kijken, maar ik negeerde hem en draaide me om, met mijn rug richting het doel.

Ik wou niet zien hoe Darren ten onder ging. Ik weet zeker dat hij zich verschrikkelijk pijn zou doen aan ons schot, maar we konden niet anders…
“Zaina, wat is er met je gebeurd?”, vroeg Axel aan me terwijl ik hem voorbij stak om een nieuwe aanval te starten. “Dat leg ik je later uit!”, riep ik en ik ging hem voorbij. Hij keek me verbaasd aan maar hij werd niet boos.
Onze aanval staakte, want de eerste helft was voorbij. Het was al 3-0! Raimon moest echt terugkomen in de strijd, want anders…

Ik zag Mark en de rest met elkaar overleggen. Ik hoop dat ze een serieus plan zouden verzinnen...