Hfst.42 Zaina

“Dus jullie hebben het wel zwaar gehad”, zei Mark. “Jullie hebben het ook niet echt makkelijk gehad, denk ik”, zei Nia en ze was in gedachten verzonken. Ik gaf haar een duwtje en fluisterde: “Ga je Xavier missen?” “Eigenlijk wel”, fluisterde ze en ze bloosde. “Maar ik verheug me erop om Nathan weer te zien!” “Ja, ik ook”
“Hey, Mark, waar zijn Nathan, Tod en Kevin eigenlijk?”, vroeg ik. “Dat is een lang verhaal” “Vertel”
“Nathan en Tod hebben het team verlaten omdat ze het te veel vonden. Kevin is geblesseerd en kon deze wedstrijd daarom niet meespelen” “Heeft mijn broer het team verlaten?” “Ja”

Waarom zou Nathan zo iets doen? Hij begint weer te doen zoals hij vroeger was… Vroeger gaf hij ook heel snel op als hem iets niet lukte en hij liet de moed snel zakken. Hij had altijd een duwtje in de rug nodig, en dan ook in de juiste richting. Maar hier is dat dus niet gebeurd…

Opeens voelden we een schok. Ik hield Axel vast en ik keek angstig naar voor. “Sorry jongens”, zei meneer de veteraan. Meneer de veteraan parkeerde de Inazuma bus aan de zijkant en checkte hem. Ondertussen gingen we allemaal naar buiten en we begonnen we te praten.

Na 5 minuten ze meneer veteraan: “Sorry jongens, dit zal langer duren dan verwacht. Ik heb hem te veel gevraagd!” Naast hem stond coach Hillman, zijn gezicht was helemaal zwart door de rook. Ik had echt zin om te lachen. Maar dat zou onrespectvol zijn, denk ik. Ik moest een beetje grijnzen en Axel vroeg me: “Is er iets?” “Nee, niks, kijk naar coach Hillman!” Hij moest ook een beetje lachen en toen gingen we samen in het gras zitten.
“Zin in een potje?”, riep Mark. “Nee, we willen even bijpraten”, zei Axel terug. “Ok!”, zei hij en hij ging naar beneden, waar Bobby al een voetbal vast had. Ze speelden voetbal, Nelly en Celia deden ook mee. Ik zag Nia een beetje aan de kant zitten. “Ik ben zo terug”, zei ik tegen Axel. Hij knikte en keek naar mijn gezicht.

Ik ging naar Nia en ging naast haar zitten. “Wat is er? Mis je Nathan?”, zei ik en ik keek naar haar. “Ja, maar ik voel me schuldig” “Waarom? Je hebt toch niks gedaan? Alius Academy heeft ons gedwongen” “Dat weet ik, maar” “Geen maar. Ga nu maar naar je zusje en wees blij! Geniet dat je weer terug bent bij Raimon” “Zal ik doen” “Ik beloof je dat ik je met Nathan zal laten ontmoeten” “Bedankt! Dat waardeer ik”

Ik ging terug naar Axel en glimlachte naar hem. “Iedereen moet zich gelukkig voelen, ook zij” “Ja, je hebt gelijk” “Vertel op, wat is er allemaal gebeurd toen ik weg was?” “Heel veel, maar het meeste was dat ik je heb gemist” "Dat is lief, ik heb jouw ook heel veel gemist! Ik dacht alleen maar aan jou en Nathan. Trouwens, hoe gaat het met je zusje?” “Ze is ontwaakt uit haar coma” “Echtwaar? Ik ben echt blij voor je!”