Hfst.52 Nia

Ik ga naar huis. Ik ben nog niet van plan hem te vergeven.

'Nia, wacht!'
Wie het is weet ik niet.

Ik stop met rennen en hijg.
Ik voel een hand op mijn schouder en rustig draai ik me om.

Als ik zie dat het Nathan is geef ik hem een klap in zijn gezicht.
'Jij....bent een verrader!'
'Ik vertrouwde jou en geloofde in jou.'
Ik geef hem een duw.

' Nia, het spijt me.'
'Echt waar i-'

Ik laat hem niet uitpraten.
' Je hebt mijn vertrouwen in jou beschadigt!'
'Je hebt een vreselijke fout gemaakt!'
'En jou 'Het spijt me' helpt niet!'

Ik draai me om en ren naar huis.
Ik weet eigenlijk niet waar ik naartoe ren ik ben verblind door de tranen.

Ik bots tegen iemand op.
'Nia? Wat doe jij hier?'
Hoor ik een stem vragen.

Ik veeg de tranen uit mijn ogen.
'Eagle.
Zeg ik kil.

' Nia, wat is er?
Vraagt Erick bezorgd.

' Ik....nou ik....ik...weet...het niet.'
Zeg ik terwijl ik mijn tranen probeer in te houden.

'Gaat het wel goed?'
Vraagt hij weer.

'Nee, idioot.'
'Alles gaat fout, alles is verpest.'
Zeg ik tegen Erick en ik voel een paar tranen over mijn wangen rollen.

'Gaat het over Nathan?'
Vraagt Erick terwijl hij mij een knuffel geeft.

Ik knik.
' Ja, ik kan hem gewoon niet vergeven.'
'Ik vertrouwde hem en ik hield zo veel van hem.'
'Maar hij heeft mij bang gemaakt en mijn vertrouwen in hem is weg.'

Erick knikt.
' Je moet hem wel vergeven Ni.'

'Hmm....'
'Als ik er klaar voor ben.'
Reageer ik als ik hem loslaat.

'Tuurlijk Nia.'
'Als je er klaar voor bent.'

Ik knik naar Erick en geef hem nog een knuffel voor ik naar huis ren.

Ik smijt de deur open en negeer iedereen.

Ik ga in mijn bed liggen als ik word gebeld.
Zonder te kijken neem ik op.

Telefoongesprek Zaina & Nia:
Z: Hoi Nia.
N: Hi Zaia.
Z: We zijn niet op Alius Nia.
N: Ja, dat weet ik ook wel, maar tja.
Z: Tja wat? Mis je Xavier?
N: Wat!? Hou je mond!?
Z: Haha! Je bloost!
N: ik bloos niet!
Z: jawel.
N: niet.
Z: jawel.
N: niet.
Z: jawel.
N: hou je mond!
Z: Ha, ik had gelijk!
N: Hou je mond, jij gaat ze zeker ook missen.
Z: Misschien maar dat zeg ik liever niet hardop.
N: Hoezo? Waar ben je?
Z: Gewoon ik ben met Axel.
N: Het eerste wat Zaina doet als ze thuis is.
Z: Och, wat moest ik anders doen. Hoor jij niet met Nathan te zijn?
N: Nee.
Z: Hoezo?
N: *zucht* Probleempjes.
Z: O, jee. Wat is er?
N: eh...ze roepen mij.
Z: Ha, leugenaar. Er is niemand thuis bij jullie?
N: Hoe weet jij dat!?
Z: Je moeder liep 4 seconden geleden langs en Hurley en Lia trainen.
N: Gesnapt.
Z: inderdaad, dus wat is er.
N: ik wil er nu niet over praten en jij kunt niet Axel negeren om met mij te praten.
Z: Je hebt gelijk. Als er iets moet je het vertellen.
Daag!
N: Doei!

Ik leg mijn telefoon neer en begin te huilen in mijn kussen.