Hoofdstuk 1

'Hallo, met Alex. Wat is er?', vroeg hij. 'Hallo, de onderdelen zijn klaar voor montage, u kunt ze straks komen bekijken in het labo', zei de stem aan de andere kant van de lijn. Professor Alex was in het park van de stad aan het wandelen. Hij keek om zich heen of niemand aan het afluisteren was en zei vervolgens: 'Ik kom over een uurtje'. Hij ging op een bakje zitten in het park en hing op. Hij keek tevreden en belde zijn zus op.

'Hallo, wat is er?', zei Alexia geërgerd. 'Is er iets?', antwoordde Alex. 'Ja, ik heb me gesneden aan een mes toen ik een appel aan het snijden was', zei ze terwijl ze een verband rond haar hand wikkelde. 'Jij altijd met je kinderachtig gedrag', reageerde Alex. 'Kom je me straks helpen om de onderdelen te monteren?', vroeg Alex. 'Onderdelen? Monteren? Zijn de onderdelen er al? Zo snel?', zei Alexia verbaasd. 'Ja, en nu hang ik op. Ik ga je niet alles hier vertellen, je weet wel', zei Alex en hij hing op na gedag te zeggen.

Alex stond op en wandelde naar de uitgang van het park terwijl hij in gedachten verzonken was. Hij keek nog één keer achterom om te kijken of niemand hem volgde, en keerde dan terug naar huis.

Hij kwam thuis, lunchte, nam een snelle douche en deed zijn jas weer aan. Gelukkig was het zonnig en had hij het niet koud. Hij deed de deur achter zich dicht en toetste de code in van het slot.

Hij deed alsof hij naar het bos ging dat naast zijn huis ging, maar in werkelijkheid ging hij naar zijn nieuwe uitvinding: De flitslift. De flitslift was een lift die je in een oogwenk naar een andere locatie bracht waar een andere flitslift stond. Zo kon je snel van de ene naar andere plaats gaan, zonder dat iemand je kon volgen, want je moet eerst de code invoeren, en dan je vingerafdruk laten scannen. Tot nu toe was de flitslift alleen toegankelijk voor Hazard, Alexia en Alex.

Hij scande zijn vingerafdruk en flitste meteen naar het laboratorium onder de grond. 'Hey Alexia, waar is Hazard gebleven?', vroeg Alex toen hij binnenkwam en rondkeek. 'Ik weet het niet, ik zit hier al een halfuur naar hem te bellen, maar hij pakt gewoonweg niet op', zei Alexia terwijl ze nog eens terugbelde naar Hazard. 'Vreemd, normaal komt hij nooit te laat', zei Alex in gedachten verzonken.

Ondertussen wandelde iemand ongeduldig voor het huis van Alex heen en weer. Hij was gekomen nadat Alex was vertrokken naar het laboratorium. Het was Hazard. Hij keek op toen opeens een zwarte Mercedes E-klasse voor hem stopte. Een onbekende stapte uit en zei geheimzinnig: 'Hazard, Heb je de tekeningen die je me had beloofd meegebracht?'.

Hazard haalde een envelop uit zijn zak en overhandigde hem aan de man. 'Ja meneer, hier zijn de tekeningen van de raket. Ik heb ze 's nachts gestolen, ze kunnen er onmogelijk achter gekomen dat ik de bouwtekeningen heb gestolen', zei Hazard met een brede grijns op zijn gezicht. 'Goed zo', zei de man terwijl hij een hele stapel briefjes uit zijn zak haalde en aan Hazard gaf. 'Dankuwel meester, ik weet zeker dat we ons plan zo snel mogelijk zullen compleet maken', zei Hazard terwijl hij zich keerde naar de man. 'Waar ga je nu heen?', vroeg de man. 'Naar het labo, ze zullen zeker op me aan het wachten zijn, baas. Ik moet nu gaan, tot de volgende', zei Hazard terwijl hij naar het bos liep. De auto scheurde met piepend banden weg, en Hazard ging met de flitslift naar het laboratorium.

'Waar was je gebleven?', schreeuwde Alexia toen Hazard naar binnenkwam. 'Ja, sorry... Laten we eraan beginnen', zei hij snel om van onderwerp te veranderen. 'Ik had je letterlijk wel zevenentwintig keer gebeld, maar je hebt geen enkele keer teruggebeld of me een bericht gestuurd!', voegde Alexia er nog boos aan toe. 'Ok, stop maar met ruzie maken', zei Alex kalm. 'We zijn veel te moe om nu eraan te beginnen, laten we allemaal naar huis gaan en morgen terugkeren', zei Alexia terwijl ze haar hand voor haar mond hield. Ze gaapte en stond op en maakte aanstalten om te vertrekken, toen Alex haar gebaarde om nog te blijven zitten. Hazard verliet het labo zonder enige begroeting of gedag. 'Wat is er met hem aan de hand?', zei Alexia geïrriteerd. 'Ik weet het niet', zei Alex. 'Maar hij heeft de tekeningen van de raket', zei Alex. 'Waarom neemt hij die mee?', vroeg ze. 'I don't know', zei Alex. 'Misschien heeft hij een idee dat hij wil toevoegen of zo', zei Alexia.

Na een babbeltje gingen ze allemaal naar huis.