H5

Niall keek nieuwsgierig uit het raampje van de taxi. Het was behoorlijk druk, de zon scheen en het zag er gezellig uit. Het was een andere chaos dan waar hij mee bekend was. Na een poos rijden nam de drukte en chaos af. De vele, drukke wegen en huizen ruilden van plaats met lange velden, hoge bergen en leuke uitkijk plekjes. Hij kijkt genietend uit het raampje terwijl de chauffeur aangeeft dat ze er bijna zijn. Niall had gekozen voor een camping in de natuur. Back to basics en vol rust. Nu was hij van zichzelf al dol op rust en de natuur dus dit paste wel bij hem. Een kwartier later verminderd de auto vaart en kijkt Niall weer op. Hij was een beetje ingedommeld van de rustgevende hobbels en de toch wel vermoeiende reis. Om zich heen zag hij een soort bos wat wel wat weg had van een oerwoud, echter kon Niall je wel vertellen dat hij niet een oerwoud zat. Hij zag een riviertje lopen en hij voelt de auto remmen. ‘we zijn er’ zegt de chauffeur en Niall knikt dankbaar. Hij stapt uit en pakt zijn tassen. Hij bedankt de taxi chauffeur en geeft hem een flinke fooi en wenst hem nog een fijne dag. Hij had wel eens gelezen voor wat voor kleine loon taxi chauffeurs moesten leven dus hem wat extra’s geven kon zeker geen kwaad. De beste man toetert nog even en met een hand in de lucht zwaait hij en rijdt hij weg.
Nu hij alleen was draaide hij zich om en keek rond. Er was een klein gebouwtje waarvan Niall aannam dat dit een receptie was. Hij loopt er dan ook vol overtuiging heen en ziet dat hij gelijk heeft. Hij begroet de vrouw achter de balie en checkt zichzelf in. Hij krijgt een plattegrond in zijn handen gedrukt en merkt dat de Engels van anderen lang niet zo goed was, als hij had verwacht. Hij knikt dankbaar en bekijkt de plattegrond. Er was een toiletgebouw met douches en daarbij waren ook een paar oplaadplekken. Verder was er een plekje met wat stoelen en hangmatten , een plek voor een kampvuur en dat was het. Tevreden wandelt Niall rond en ziet dat hij een van de weinige is. Er staat nog een tent of drie en verder is het leeg. Niall zoekt één van de uithoeken waar hij zijn tent op zit. In eerste instantie staat hij even wat te prutsen. Hij had op zich best wat vaker thuis kunnen oefenen met de tent op zetten maar na een uur staat hij naar Niall zijn zin.

Tevreden rolt hij zijn matje en slaapzak uit en legt zijn tas ernaast. Zo, dit ging helemaal goed komen. Hij blaast zijn kussen op en tevreden gaat hij even op zijn bed zitten. Het weer is nog erg aangenaam. Niall pakt nogmaals de plattegrond en maakt er voor de zekerheid een foto van. Het zou niet voor het eerst zijn dat hij verdwaalde door een plattegrond kwijt te maken. Hij leest in het slechte Engels dat een stukje verder op een zwemplekje is van in de rivier maar dat dit aangeraden wordt met zwemschoenen vanwege het vuil wat er kon liggen. Niall telde en rekende even uit hoe lang hij met zijn voorraad eten kon doen. Hij kon drie dagen vooruit en dan moest hij weer een winkel opzoeken Dat waren dan alvast zeker twee dagen geheel alleen, in rust en midden in de natuur. Het was een bewuste keuze geweest voor hem om eten mee te nemen. Anders waren dat allemaal dingen die hij nu had moeten gaan regelen, terug de stad in. Hij kwam reizen voor zijn rust, dus hij had voorgenomen elke keer voor een halve week eten te kopen om zo te zorgen dat hij zo min mogelijk verplichtingen had. Hij pakt nu ook even zijn reisboekje. Hij had al gelezen van een wandelbare hike tocht. Het was een tocht met elke dag een flinke wandeling tussen de twintig en veertig kilometer. Zo kon je van plek naar plek zonder persé vervoer nodig te hebben of je onder mensen te begeven. Het leek hem uitdagend om dit te gaan doen. Het waren een stuk of zes campings en daarna kon je hem uitbreiden door een stuk te varen naar een ander eiland. Vanaf daar waren weer een stuk of zes campings.

Nadat hij in zijn schriftje had opgeschreven wat zijn plannen waren besloot hij een kijkje te gaan nemen bij de zwemrivier. Hij trok zijn zwembroek aan met zijn zwemschoenen. In zijn tas deed hij een schone broek, ondergoed en een shirt. Hij bekeek even op de kaart waar hij heen moest en net op tijd bedacht hij ook een pet, drinken en zonnebrand mee te nemen. Niall zijn huid was behoorlijk bleek en de kans dat hij ging verbranden was vrijwel honderd procent maar toch wilde Niall zich zo goed mogelijk beschermen tegen de zon. Toen hij nog een keer naliep of hij alles had deed hij zijn rugzak om en met een zonnebril voor zijn ogen liep hij met de kaart in zijn handen naar de receptie. Toen hij dat had gevonden zag hij dat er met bordjes ook de weg was aangegeven. Om zijn kaartlees skills alvast eens te testen voor het echt nodig ging zijn besloot hij zoveel mogelijk op kaart te lopen. Hij loopt naar de kruising en gaat dan rechtsaf. |Hij wandelt verder en na een kwartier lopen ziet hij inderdaad een zwemplekje. Er is wat zand gelegd en het loopt redelijk rustig af in het snelstromende water. Een heel stuk verder ziet hij een groepje zwemmen en herrie maken in het water maar Niall wilt toch liever de rust. Hij loopt naar het zandstrand en legt zijn spullen weg. Zijn telefoon had hij in zijn tent gelaten. Voor de tent had hij een hangslot gekocht, want je wist het maar nooit.

Op zijn rugzak legt hij een grote steen zodat het niet weg kan en wandelt het water in. Het was verkoelend tegen zijn toch wel verhitte huid. Hij was de warmte niet zo erg meer gewend in Ierland. Hij ziet een overbuigende tak waar Niall voorzichtig heen wandelt door het stromende water. De stroming was sterk ondanks dat Niall pas tot zijn knieën in het water was. Als hij bij de tak is gaat hij er voorzichtig op zitten. Met zijn voeten in het stromende water geniet hij van de warme zon, de lichte wind en de rust om zich heen en hij voelt hoe zijn lichaam begint te ontspannen. Ze omarmen de warmte en rust en dat vond hij een goed teken. Het feit dat hij binnen één dag zijn rust en ontspanning had kunnen vinden was goed.