H6

Na een uur vol natuurgeluiden, rust en een hoofd wat hard aan het nadenken was besloot hij terug te gaan. Het was zo bijzonder hoeveel hersenen konden denken en wat voor gekke vraagstukken ze zichzelf stelden als ze de kans kregen. Hersenen en je gedachten kunnen je gehele leven beïnvloeden in positieve maar ook vaak in negatieve manieren. Het was iets wat Niall als geen ander wist. Met een flinke bekendheid waren er zowel voor als nadelen. Mensen maakte een mening over je en vonden het niet moeilijk om deze via internet te delen of het je te laten weten. En schijnbaar als je bekend was, was het normaal dat dit ook allemaal uitgesproken mocht worden. Naast vele fans had hij ook te maken gehad met haat. Iets wat in het begin lastig was. Het beïnvloedde zijn gehele zelfbeeld, want als anderen je zo zagen, zou dat dan niet de waarheid zijn? Het had lang geduurd voor Niall in zag dat hij goed was zoals hij was, zolang hij zichzelf maar zou accepteren. Echter had het wel een blijvende druk veroorzaakt in zijn altijd vrolijke en positieve karakter. Hij dacht nu vaker na over hoe hij op anderen over kwam, waarom hij bepaalde dingen deed. Als hij zijn dag niet had, dan kon hij zichzelf echt compleet in de grond stampen. Maar het feit dat hij zichzelf moest accepteren en moest goedkeuren voor anderen zouden doen was gelukt. Met hier en daar hulp en een berg tijd was het iets wat hem gelukt was. Het had veel energie, tijd en kracht gekocht maar inmiddels was hij trots op zichzelf. Ondanks zijn bekendheid was hij namelijk nooit naast zijn schoenen gaan lopen. Hij bleef zichzelf, de nuchtere Ier en niet iemand die zich boven anderen neer zette. Hij gaf een flink deel van zijn geld uit aan goede doelen om anderen te helpen en op privacy na, wilde hij niet veel extra’s dan een ander gemiddeld mens. Waar hij als tiener dacht dat geld je onwijs gelukkig zou maken, wat het natuurlijk deels wel deed. Had hij gemerkt dat vrienden, familie en gezondheid je gelukkig maakte. Niall moest er niet aan denken om zijn roem met niemand te kunnen delen, niemand te hebben waar hij op terug kon vallen als het even niet goed ging.
Zijn moeder had hij altijd kunnen bellen. Ongeacht wat voor tijdstip of dag, als hij haar nodig had, dan was zij er voor hem. En dat gold voor heel zijn gezin, iedereen was super sportief en het was pure familie liefde die er in familie Horan heerste. Niall duwde zich van de boomstam af en kwam met een klein sprongetje in het frisse water terecht wat hem weer uit zijn gedachten haalde. Hij wandelde terug naar het strandje wat nog altijd verlaten was en haalde de steen van zijn tas af. Hij was niet echt nat geworden en besloot dat hij zo wel terug kon wandelen. Hij deed zijn rugzak om en liep op het gemak de route terug. Door zijn gedachten even vrij spel te hebben gegeven bij het water was Niall kalm geworden. Het lukte hem om zijn focus om zich heen te leggen. Hij zag en hoorde van alles. De vele fluitende vogels, de zoete lucht van de vallende avond en hij voelde een nieuwe energie. Een energie die hij wel vaker had gekregen bij reizen maar dit keer voelde het net wat anders. Hij had nu een eigen avontuur. Een die hij nu ter plekke niet met iemand kon delen, maar hij wel vol trots over zou vertellen als hij terug was. Er was een rust gekomen in zijn lijf wat fijn aanvoelde. Er was geen tijd, en geen stress. Dat was onwijs fijn om te ervaren na jaren touren. Jaren aan strakke schema’s houden, op tijd zijn voor allerlei gedoe en altijd hectiek om je heen. Nu was hij vrij, vrij om te gaan waar hij wilde en vrij van tijd. Als hij honger had zou hij gaan eten, werd hij moe dan zou hij slapen. Hij had bewust zijn horloge thuis gelaten, naast dat hij van waarde was en hij hem absoluut niet kwijt wilde raken , wilde hij leven in de natuur. Slapen als de zon onderging en wakker worden met zonsopkomst. Dat was ook het voordeel van de wandel track die hij ging volgen. Hij hoefde geen rekening te houden met vervoersplannen die hij moest halen, hooguit dat hij voor zijn gevoel ergens op tijd was.

Niall komt weer aan bij de camping en steekt even vriendelijk zijn hand op naar het vrouwtje achter de balie die terug lacht en hij wandelt naar zijn tent. Tot zijn geluk is het niet echt drukker geworden. Hij klapt het stoeltje uit wat hij onderweg was tegen gekomen en kon gebruiken op deze camping. Hij pakt zijn gasbrander en gooit in de pan een blik soep leeg. Door de warmte had hij niet onwijs veel honger gekregen maar zijn verstand zei dat hij wel wat moest eten. Na even klooien met de lucifers, kreeg hij het brandertje aan en glimlachend keek hij toe hoe de soep langzaam warm werd en na een poosje begon te bubbelen. Hij grabbelt dan ook zijn mok uit zijn tas met een lepel en voorzichtig schept hij soep over in zijn mok en zet zich lekker in zijn stoel.
Op zijn gemak slurpt Niall zijn soep naar binnen en wandelt naar het wc-gebouw om daar zijn pan en mok met lepel af te wassen. Hij laat het buiten zijn tent drogen en besluit dat hij eens gaat proberen een vuurtje te maken. Met een vest en een fles water gaat hij naar de kampvuurplek en hij ziet dat er wel al wat hout klaar ligt. Glimlachend breekt hij wat grotere takken klein tot ze goed genoeg zijn. Hij vult de blusemmer die er naast stond met water voor de veiligheid en uit het kastje die er bij staat vist hij een aanmaakblokje en lucifer. Het aanmaakblokje pakt vlam en niet veel later pakt ook het droge hout vlam. Voorzichtig en rustig maakt Niall het vuur wat groter en ploft dan op de boomstam die er naast ligt en kijkt genietend in de vlammen. Vuur was iets waar Niall uren naar kon staren. Hij werd er altijd een beetje rozig van. Thuis was een open haard dan ook iets wat hij graag wilde hebben. Zijn eerste appartement in Londen had een flinke openhaard die bijna elke dag wel aanwas, als hij thuis was. Het vuur had iets warms, naast dat het natuurlijk warm was. Het was haast iets troostends en het was ook nog iets wat over de hele wereld naar thuis voelde.

Niall merkt dat hij soms een beetje in doezelt en besluit te gaan slapen. Hij gooit de emmer water leeg over het vuur en maakt het goed uit en wandelt dan terug naar zijn tent. Hij kleed zich om in zijn jogging en kruipt dan in zijn slaapzak. Hij rits de tent dicht en stopt alle spullen in zijn hiketas en gaat dan lekker liggen om in een diepe, vermoeide slaap te vallen.