H7

Na een iets wat onrustige nacht wordt Niall wakker. Het matje lag prima, maar een bed was en zou altijd fijner slapen, daarnaast alle geluiden hadden gemaakt dat hij vaak even wakker was geworden. Gelukkig doezelde hij steeds weer terug in tot hij zag dat het licht was. Toen hij dat door kreeg was hij gelijk wakker. Hij zag op zijn telefoon dat het acht uur in de ochtend lokale tijd was. Zijn ouders en broer hadden hem een berichtje gestuurd om te genieten van zijn reis en glimlachend ritst Niall zijn tent open. Er sloeg hem een flinke hitte toe, tot zijn geluk was zijn tentje inderdaad goed ventilerend geweest. De zon stond al vrolijk te schijnen en er was niet heel veel wind. Niall rekt zich even uit en beseft dat hij op zich niets hoeft te doen. Glimlachend kruipt hij uit de tent nadat hij een schone boxer en een korte broek heeft aangetrokken.

Uit zijn tent neemt hij de omgeving even weer in zich op. Het zag er hetzelfde uit als de dag ervoor , het was rustig en fijn. Natuur strekte om Niall heen en glimlachend pakt hij zijn gasstel. Hij wandelt naar één van de vele kraantjes en vult de theepot. Terwijl de water langzaam warm wordt vogelt Niall uit hoe het koffie maken werkt. Hij had kunnen kiezen voor simpele zakjes of een pot oploskoffie, Niall had echter een extreme voorkeur voor filter of bonen koffie. Hij had dan ook een speciaal setje gekocht wat opvouwbaar was waarin hij een filter gevuld met koffie kon doen en dan het er langzaam op kon laten stromen en zo zou hij zijn koffie krijgen op de vroege ochtend. Het was een mooie manier om je dag te beginnen en je dagen te vullen. Er kwam een hoop geduld en tijd bij kijken. Waar Niall tot voor kort op een knopje drukte en zo zijn verse bonenkoffie in zijn mok zou krijgen moest hij nu eerst water koken en vervolgens door de trechter, over zijn koffie in een mok laten lopen. Hij vond het niet erg, hij had in principe niets te doen en het maakte nu al dat hij het leerde te waarderen. Na een half uur had Niall dan ook zijn eerste mok, zelf gemaakte koffie in zijn handen en tevreden gaat hij weer in de stoel zitten. Hij pakt de kaart erbij en keek wat hij wilde en kon doen vandaag. Hij besloot een flinke wandeling te maken om zo een beetje in een ritme te komen. Hij had geprobeerd een conditie op te bouwen en veel te wandelen.
Op zich had hij een flinke conditie, dat was ook wel nodig als je elke avond een groot arena moest door lopen op een podium en tegelijk moest zingen. Daarnaast sportte hij toen al regelmatig, toch minstens vier keer in de week. Zijn conditie was belangrijk, het maakte dat als hij het goed onderhield dat hij weinig tot geen last had van zijn astma. Toch merkte hij aan het klimaat dat hij er wat meer last van had, iets wat zijn dokter al had gezegd. Op tour had hij het ook, in warme, vochtige landen ademde het net wat zwaarder. Hij had dan ook gezorgd voor voldoende medicijnen voor als het nodig was. Met de kaart rekende hij uit dat de wandeling ongeveer een tien kilometer heen was. Dan kwam hij bij de tempel op de berg, want het was omhoog wandelen. Als hij bij de tempel was geweest was het nog een paar kilometer tot het strand als hij een korte steile route nam en dan terug was het ook weer tien kilometer. Niall dacht dat het wel moest goed komen, hij kon alle tijd nemen en het was nog vroeg. Als hij zorgde dat hij voor tien uur zou vertrekken, dan was hij rond lunchtijd bij de tempel en kon hij begin van de middag naar het strand. Als hij dan daar weer rond een uur of vier vertrok was hij rond zessen weer bij zijn tent.

Niall bedacht even wat hij allemaal mee moest nemen, zijn camera, telefoon, wat geld, zwemspullen en eten en drinken. Met een gekleurde stift tekende hij zijn route op de kaart en genoot van zijn zelfgemaakte koffie die toch wel erg lekker smaakte. Als zijn koffie op is neemt hij een flink ontbijt en pakt zijn tas in met alle spullen. Hij vult twee flessen met water en trekt een shirt aan. Met zijn zonnebril en pet erbij heeft hij alles en ritst zijn tent dicht. Hij klikt het hangslot erop dicht en met zijn rugzak op zijn schouders begint hij aan de route. Hij begroet vrolijk de mensen die hij tegenkomt. Een jongeman die net uit zijn tent komt, de vrouw bij de receptie en nog een jongedame die bij de kampvuurplaats zit. Niall had er zin in en zat vol goede energie. Dat kon hij ook wel merken want hij stapte aardig door. Regelmatig keek hij op de kaart om te kijken of hij nog goed liep. Hij zette vinkjes met zijn pen als hij punten gepasseerd was zodat hij niet kon vergeten waar hij was. Toen hij een beetje in de buurt kwam zag hij de bordjes staan naar de tempel. Hij kon zien dat het niet onwijs druk was, maar wel meer mensen dan gehoopt. Dus dat maakte dat Niall vooral hoopte dat niemand hem zou herkennen, iets wat een kleine kans had.

Halverwege de hoge stenen trappen stopt Niall even om te drinken en geniet van het mooie uitzicht. Onder hem ziet hij al het strand en de vele huisjes staan. Hij gebruikt zijn puffer even om te helpen met ademen en als hij merkt dat het werkt gaat hij verder. Hij kan de tempel al zien en hij voelt zich dan ook trots als hij bovenaan de trappen aan komt. Met glunderende ogen kijkt hij rond, het was ruim opgezet en hij rook de wierook vanuit de tempels. Dit waren dus dingen die hij tijdens zijn tour nooit had kunnen doen. Op pad, de omgeving en culturen ontdekken en dat was iets waar hij nu alle tijd voor had en wat hij enorm waardeerde. Als Niall een beetje is bijgekomen van de flinke klim omhoog gaat hij de tempel in, Hij zet zijn pet af uit respect en met grote ogen neemt hij alles in zich op. Het was indrukwekkend groot. Hij wandelt er een rondje door en komt bij een plekje met kaarsjes. Niall stopt wat geld in het potje wat er stond en pakt een kaarsje.

Niall was vanaf jongs af aan gelovig opgevoed. Niet extreem gelovig maar ze gingen regelmatig naar de kerk, hij geloofde in een God. Godsdienst was iets wat hij altijd belangrijk had gevonden, hij leefde naar zijn eigen regels, net zoals zijn ouders deden, maar het gaf hem veel steun en houvast als hij het nodig had. Hij vond het mooi als andere mensen iets geloofde, wat ze geloofden maakte hem niet uit, als het je maar hielp als je dat nodig had.
Niall steekt voorzichtig een kaarsje aan en sluit even zijn ogen en bedankt God voor zijn leven, voor zijn reizen en zijn gezondheid. Daarna zet hij het kaarsje weer weg en glimlachend kijkt hij verder. ‘oh god Niall?” Hoort hij een meisjesstem en automatisch kijkt hij op. Hij ziet dat meer mensen reageren op het meisje die zijn naam uitsprak en hij slikte. Hij had er een hekel aan als hij fans moest teleurstellen, zij zorgt namelijk ervoor dat hij was geworden wie hij nu was. Maar hij moest ook aan zichzelf leren denken, hij was hier voor rust, niet voor handtekeningen. Het meisje kwam op hem af en Niall kijkt haar aan. ‘Sorry love ik ben op vakantie, ik stel het op prijs als je mij mijn gang laat gaan’ sprak hij voorzichtig maar beleefd uit. Hij zag de teleurstelling bij het meisje op haar gezicht komen, maar hij zag ook dat een ander meisje een telefoon op hem gericht had, iets wat nooit goeds kon betekenen. Als fans doorgekregen waar hij was, was hij de sjaak. Dan kon hij zijn rust en vakantie wel compleet vergeten. Het zou niet voor het eerst zijn 1 iemand tweet het dat hij, of een van de andere jongens hier is, en binnen tien minuten kon de politie komen omdat ze opgesloten waren.

Normaal had Niall, met zijn claustrofobie, dan vier vrienden en beveiliging om zich heen, dat had hij nu niet.
Niall aarzelt heel even maar neem dan een besluit wat hij zelf niet tof vond, maar wel beter was. Hij nam een sprintje richting de redelijk drukke trappen en duwt zich erdoorheen. Na een vijftal heftige minuten stopt hij even en merkt dat het chaos is, maar dat ze hem niet meer echt zien. Zijn afgezette pet trekt hij gauw weer over zijn hoofd en probeert kalm en beheerst weer naar beneden terug te lopen