H12

Niall genoot van het wandelen. Hij wist dat het een flinke wandeling ging worden en zeker met zijn zware tas maar hij had alle tijd. Hij was blij dat het een pad was bestaand uit natuurlijk grond, dat liep fijner dan asfalt. Het was mooi om te zien dat het natuur dichter werd. In de verte hoorde hij een waterval kletteren, hij hoorde vogels en het gekraak van de natuur onder zijn voeten. De lucht om hem heen was zoetig en klam. Het maakte dat Niall zijn voorhoofd bedekt was in een laagje zweet. Hij had zijn mouwen al wat omhoog gestroopt, het was nog niet onwijs warm maar door de klamme lucht maakte het wel wat benauwder en dat Niall snel begon te zweten. Hij was het gewenst , podiums waren ook altijd onwijs warm en maakte dat hij zweet. Het maakte nu ook niets uit, de camping had douches en anders kon hij altijd nog in het water springen van één van de vele beekjes en watertjes. Hij zag het pad wat omhoog gaan en ineens stopte de bomen met een duidelijke lijn. Niall zag nu ook waarom dit was. Een flinke waterval kwam van hoog van hem vandaan. Het was indrukwekkend, helemaal omdat hij zag dat hij door een laagstaand stukje moest wandelen om zijn pad te vervolgen.
Er stond een meter voor het water een waarschuwingsbord dat je aan de rand van de rotsen moet blijven om te voorkomen dat als je valt of uitglijd dat je met het water naar beneden zou vallen. Even kijkt Niall richting de rand en ziet dat het een hoge klif is en ziet het water vallen en slikt even lichtjes. Hij had geen hoogtevrees maar dit was wel weer een besef moment van opletten. Hij trok zijn rugzak van zijn rug en stopte zijn hoodie in het vakje zodat hij droog zou blijven. Daarna zet hij met volle focus eerst zijn handen tegen de rots en voorzichtig een voet in het water. Hij voelt dat de stroming sterk is, maar dat het niet zo moeilijk is als dat het leek. Zolang hij gewoon keek waar hij zijn voeten zette, kon hij als hij wilde zelfs zonder zich vast te houden naar de overkant. Toch hield hij zich vast en kon hij zich indenken als het het regenseizoen was dat het dan een stuk gevaarlijker zou zijn. Voorzichtig en geconcentreerd zet hij zijn voeten zorgvuldig weg. Na een paar stappen door het water is hij alweer op het droge en zucht opgelucht. Iets wat hem wat verbaasde, hij had zich er niet druk om gemaakt maar hij had kennelijk toch diep van binnen wat angsten gehad.

Waarschijnlijk was de angst om te vallen van de klif als een regendruppel. Hij kon het zo voor zich zien, een mens was niets en zou te pletter vallen. Emotioneel viel Niall ook wel eens van een klif. Het mooie gezicht van de tv, het blije gezicht van de concerten was soms te veel. Hij probeerde zoveel mogelijk menselijk te blijven. Dat begrepen mensen als hij eens wat chagrijnig zou zijn, een keer verdrietig werd of gefrustreerd zou raken. Aan de andere kant betaalden zij bij de concerten voor de beste show ooit en wat hadden ze eraan als Niall boos op het podium zou staan? Wat had hij eraan als hij in huilen zou barsten tijdens een interview? Hoewel Niall wist dat het menselijk was had hij een masker gekregen. Iets wat hij ergens haatte, hij was wie hij was en daar deelde ze maar mee. Toch had hij net als elke beroemdheid zijn gevoelens leren wegstoppen. Huilen deed je in je eigen tijd en vaak moest je dan ook nog vrolijk zijn voor allerlei dingen. Dat maakte dat hij soms viel, heel hard viel. Hij was zich goed bewust dat als hij het vaker toeliet dat die val minder hard zou worden. Alleen schoot hij er niets mee op.

Niall ziet een bankje en besluit eens eerst even te gaan ontbijten. In zijn haast van de ochtend was hij dat een beetje vergeten en het klimmen en wandelen hadden hem hongerig gemaakt. Hij zet zijn rugzak naast zich weg en maakt even een foto van het uitzicht omdat die onwijs mooi was. Hij kon het water beneden de klif zien lopen, hij zag de helder blauwe randen die bewogen op bruinige zandstranden. Een berg groen met hier en daar meerdere huizen bij elkaar gezet. Het was een onwijs vredig uitzicht. Hier en daar zag hij een kerkje of een tempel. Uit zijn tas pakt hij het broodje wat hij net gekocht had met een flesje sap en tevreden opent hij zijn eten en hongerig eet hij er van. Het was onwijs rustig en vredig zo boven het stadje. Er waren geen andere mensen en hij hoorde enkel het water en natuurgeluiden. Nadat hij had gegeten, zijn hoofd had ingesmeerd met zonnebrand en zijn rugzak weer op had en op de kaart had gekeken vervolgde hij zijn weg weer. Hij daalde weer wat meters omlaag af en sloeg een klein bospaadje in die hem naar de camping zou moeten gaan leiden. Het was te zien aan het pad dat hier veel mensen kwamen en ook stonden er veel prullenbakken, iets die hij onderweg niet echt gezien had. Hij wandelde langs een gedenkplek en het laatste stukje kon hij gemakkelijk bordjes volgen naar de camping.

Als hij op de camping aankomt ziet Niall dat het onwijs rustig is. Er staan een vijftal tenten en het is maar een kleine camping. Er is mooi uitzicht naar het strand maar het zijn vrij gesloten kleine veldjes. Tevreden loopt Niall naar de balie en hij betaald voor de nacht en er wordt even aangewezen waar de douches en wc’s zijn . Verder is ook hier een kampvuurplek en zijn er weer wat stoelen en bankjes. Tevreden zoekt Niall een mooi plekje uit met uitzicht op de zee en zet zijn spullen weg. Hij drinkt eerst dorstig een paar slokken en begint dan op zijn gemak zijn tent op te zetten. Hij kon echt wel merken dat hoe vaker hij dit doet, hoe makkelijker dit werd. Als de tent staat legt hij zijn bedje klaar en pakt spullen om te gaan douchen. Met zijn handdoek, badslippers en schoon ondergoed gaat hij naar de hokjes. Zoals belooft op de website zaten in alle hokjes shampoo en badschuim, dat maakte dat hij dat ook weer niet mee had hoeven te slepen. Hij klikt het deurtje dicht en kleed zich uit. Zijn spullen stopt hij in zijn plastic tas en draait de douche aan. Het was een behoorlijk fijne straal, dat was een meevaller en het water werd redelijk warm. Op zijn gemak wast Niall zijn haren en zijn lichaam zodat deze weer even zweetvrij is en als hij klaar is droogt hij zich af en kleed zich aan. Hij gebruikt de trekker om de douche schoon achter te laten en haalt een kam door zijn haren. Terug bij de tent hangt hij zijn handdoek in een boom om te laten drogen en trekt hij simpele dichte schoenen aan om te voorkomen dat zijn voeten weer gelijk zwart zouden worden.