Na de meet and greet sloop Bill door een achterdeur naar buiten, die uitkwam in een klein steegje bij de concertzaal. De meeste fans waren inmiddels naar huis gegaan of stonden te wachten bij de tourbus. Met een petje en zijn joggingbroek aan zou niemand hem meteen herkennen. Hij ontsnapte altijd even na elke show, omdat het zo hectisch kon zijn, en hij liever een momentje voor zichzelf had. Zijn manager en Tom vonden dit niet zo prettig, maar na zoveel jaren lieten ze hem zijn gang gaan.

Hij probeerde zijn aansteker te gebruiken om zijn sigaret aan te steken, maar die deed moeilijk. Zachtjes vloekte hij in zichzelf. Plotseling hoorde hij een bekende stem.

"Hallo mama? Sorry dat ik je nu nog wakker bel, maar het concert is net afgelopen en ik kan niet meer met de trein naar hui..," zei ze.

Ze stopte haar zin plotseling en keek hem met grote ogen aan. "Ik bel je zo terug."

Julie stopte haar gsm langzaam terug in haar handtas. "Bill?" vroeg ze aarzelend.

Plotseling ging alles heel snel. Bill hoorde de deur achter zich opengaan. Snel greep hij Julie bij de arm en liepen ze naar het dichtstbijzijnde café. "Bill?" vroeg ze nogmaals.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen