6. Meet and Greet

Bill's hart stond stil. Het leek wel minuten te duren, maar eigenlijk gingen er maar een paar seconden voorbij. Haar lange bruine haren en prachtige glimlach kon Bill van mijlenver herkennen. Haar vertrouwde stem en haar woorden herhaalden zich in Bill's hoofd. Zonder dat hij het wist, stond hij ook recht.

Tom keek met open mond naar Bill en greep hem na elke seconde vast. "Euh, wij verblijven zelf nooit in Keulen. Onze tourbus vertrekt na de show naar een andere locatie. Daar kunnen we je niet bij helpen," grapte Tom.

Hij was al half bezig met aan het t-shirt van Bill te trekken, zodat hij terug op zijn stoel zou zitten. Maar het allerliefste zou hij gewoon zijn benen gebruiken om naar haar toe te wandelen en haar zo dicht tegen zich aan te trekken.

In de verte stond de beveiliging klaar om in te grijpen. Bill zag dat hij met Tom blikken aan het uitwisselen waren. "Mevrouw, gelieve terug op uw stoel te gaan zitten, alstublieft," zei de beveiligingsman.

Bill's blik ging onmiddellijk terug naar die van Julie, die "Hallo" zei met haar lippen, zodat alleen Bill dit kon zien. Bill werd gevangen door deze blik en wilde graag iets terugfluisteren.

Hij werd met een ruk terug op zijn stoel geduwd, en tegelijkertijd ging de beveiligingsman naar Julie en pakte haar bij haar arm om haar mee naar buiten te sleuren.

Met volle kracht stond Bill weer op en riep hij door heel de zaal: "NEE, raak haar niet aan!"

Op dat moment gebeurde er veel. Een andere beveiligingsman trok aan Bill's arm om hem naar buiten te begeleiden. Tom stond op en sprak het publiek toe dat we even 5 minuutjes pauze nodig hadden. Tom, Georg en Gustaf kwamen ook naar de kamer waar Bill ondertussen door de beveiliging werd gezet. Julie hadden ze ook mee naar buiten genomen, maar niet naar dezelfde kamer waar Bill was.

Harry stond daar met zijn handen in zijn haren. "Wat is er nu weer aan de hand? Kan jij nu voor één keer niet doen wat er van jou gevraagd wordt, Bill?" riep hij woedend. "De fans mogen niet zomaar rechtstaan om hun vraag te stellen. Dit wordt heel duidelijk gezegd als ze de zaal binnenkomen. Waarom moet jij weer de hele zaal op stelten zetten?"

"Waar is Julie?"

"Julie?" fluisterde Tom.

"JULIE? Het kan me niet schelen wie zij is. Je moet je gedragen bij een Meet and Greet. Gelukkig heeft niemand een GSM bij zich om dit te filmen. Anders had ik het kunnen uitleggen. Wil je soms dat we stoppen met de shows? Stoppen met Tokio Hotel? Gedraag je dan. Ik kan jullie zever niet blijven oplossen, Bill. En dit geldt ook voor de rest van jullie." Harry keek de rest van de band ook aan.

Niemand kon nog een woord uitbrengen. De band heeft al heel wat stommiteiten op hun naam staan, en dan was Harry er altijd om het op te lossen. Maar het was duidelijk even te veel geworden voor deze man.

"Tom, jij begint met een verontschuldiging dat Bill zich niet zo lekker voelde, maar ondertussen beter is. Bill, jij duidt de volgende fan met een vraag aan en je beantwoordt deze zoals we geoefend hebben."

"Maar ik..."

"Niets 'maar'," onderbrak Harry Bill meteen. "Jullie werken allemaal onder een contract dat ik heb opgesteld. Jullie moeten naar mij luisteren. Door mij hebben jullie het meeste succes. Het zal anders snel gedaan zijn met jullie."

Tom gaf Bill een duw in zijn zij. Het voelde voor Bill alsof de grond onder zijn voeten werd weggehaald. Waarom wordt alles in zijn leven toch zo gecontroleerd en gestuurd? Met een leeg gevoel van binnen stapte hij de zaal weer binnen, maar hij zag geen Julie meer.