8. One whiskey please

De volgende dag was de band al in Nederland aangekomen. Na een dagje rust stond de volgende show op de planning. Deze verliep net zoals de vorige keren: eerst een Meet and Greet, dan de show, en als afsluiter weer een Meet and Greet.

Natuurlijk hoopte Bill dat Julie daar weer zou staan met haar notitieboekje voor een handtekening, maar ze was er niet. Tijdens het optreden dacht hij haar gezien te hebben, maar als hij goed keek, was het duidelijk niet Julie.

Bij de laatste Meet and Greet was ze ook niet aanwezig, en Bill besloot de hoop om haar ooit nog te zien op te geven en die ene nacht als een mooie herinnering te koesteren.

De ontspanning, het sigaretje en het alleen buiten zijn. Alles was weer zoals het oude. Nog 10 shows te gaan en dan had hij een paar dagen vrijheid. Bill zou sowieso terug naar Berlijn gaan samen met Tom. Quality time met familie was het liefste wat hij deed na het tourleven. Het zou ook goed zijn om zijn gedachten te kunnen verzetten.

De dagen gingen voorbij, de shows verliepen goed. De spanning tussen Bill en Harry was gaan liggen. De leden van Tokio Hotel hielden zich allemaal aan de regels, en Harry was ervan overtuigd dat dit allemaal door hem kwam. Maar Bill voelde zich leeg, hij had geen zin meer om tegen de stroom in te gaan. Hij gehoorzaamde netjes en moest uiteindelijk wel toegeven dat er nu niet veel dingen misliepen.

Het laatste optreden was traditiegetrouw in Polen. De dag na het optreden nam iedereen afscheid van elkaar, en Tom en Bill pakten het vliegtuig naar Berlijn. De vlucht had vertraging, de bagage kwam later binnen, en daarmee was de dag ook voorbijgevlogen. Het was avond toen de tweeling in Berlijn aankwam.

"Amai, wat een vermoeiende dag. Ik zal blij zijn als ik in mijn bed lig," gaapte Tom in de taxi onderweg naar hun appartement in Berlijn.

"Ooh kijk hier, de concertzaal waar we een dikke maand geleden stonden op te treden," zei Tom.

"Stop de taxi, alsjeblieft."

Tom keek Bill met grote ogen aan. "Wat doe je nu?"

"Tom, als je het niet erg vindt, ga ik het laatste stukje te voet. Maar dat is nog..," protesteerde Tom.

"Oké, doe maar. Ik ben jouw baas niet. Gelukkig zijn we incognito gekleed, en zal je niet herkend worden," mompelde Tom nog achterna.

Misschien, heel misschien, zou er een kleine kans zijn dat Julie in hetzelfde café zat waar ze elkaar ontmoetten.

Bill stapte het café binnen en zag meteen dat Julie hier niet zat. "Ach ja, wat is nu de kans dat ze hier daadwerkelijk zou zitten," zuchtte hij in zichzelf. Hij ging aan de bar zitten en bestelde een whiskey on the rocks. Dat was lang geleden, tijdens de tour mochten ze eigenlijk niets van alcohol drinken. Alle drank die de fans zien, is alcoholvrij.

De eerste slok brandde in Bill's keel. "Zware dag?" vroeg de barman. Hij beantwoordde de vraag van de barman met een kleine knik.

"Kan ik jou op een pintje trakteren? Of zou je iets sterkers willen?" vroeg een stem achter Bill.