22. Julie VS Mirthe

Bill stapte naar buiten, naar het steegje naast de concertzaal, terwijl hij even wilde genieten van een moment voor zichzelf. Hij voelde zich opgeladen na het geweldige optreden, maar zijn gedachten waren nog steeds bij Julie. Hij wist niet wat hij moest verwachten, maar hoopte stiekem dat ze hier op hem zou wachten.

En daar stond ze, net zoals hij had gehoopt. Julie leunde tegen de muur met een verlegen glimlach op haar gezicht toen ze hem zag. Bill's hart maakte een sprongetje en hij liep snel naar haar toe.

"Julie," zei hij opgewonden. "Ik ben zo blij je te zien."

Voordat hij verder kon gaan, voelde Bill een hand op zijn schouder. Hij draaide zich om en zag Mirthe, met een uitdagende blik in haar ogen. Ze pakte Bill vast en gaf hem een kus, terwijl ze zei: "Liefje, daar ben je."

Bill voelde zich verward en overrompeld door de situatie. Hij wist dat Mirthe hem probeerde te claimen en duidelijk te maken aan Julie dat ze bij elkaar hoorden, maar het voelde alsof ze hem opslokte in haar aanwezigheid.

Julie keek even geschrokken naar het tafereel voor haar. Ze voelde een steek van jaloezie en pijn, wetende dat Bill al die tijd een relatie met Mirthe had gehad. Ze wist niet wat ze moest zeggen en voelde zich plotseling ongemakkelijk in het steegje.

"Ik moet gaan," zei Julie zachtjes, haar stem trillend van emotie. Ze draaide zich om en wilde weglopen, maar Bill greep haar arm.

"Wacht, Julie, het is niet wat je denkt," zei hij haastig.

Julie keek hem aan met betraande ogen. "Wat moet ik dan denken, Bill? Je hebt duidelijk iemand anders in je leven. Laat mij aub gerust."

Bill voelde zich schuldig en wist dat hij haar had moeten vertellen over zijn relatie met Mirthe. "Het spijt me, Julie. Ik wilde je niet kwetsen. Ik had het je zelf moeten vertellen."

Mirthe stond nog steeds naast hen, een triomfantelijke glimlach op haar gezicht. "Ach, laat haar maar gaan, Bill. Ze is niets meer dan een jaloers meisje dat niet kan accepteren dat je bij mij hoort."

Julie keek Mirthe aan met een vastberaden blik. "Misschien ben ik jaloers, maar ik wil iemand die eerlijk tegen me is en me respecteert. Iemand die me niet verstopt voor de wereld alsof ik een geheim ben."

Bill wist dat hij een keuze moest maken. Hij keek Julie aan en voelde dat hij zijn hart wilde volgen, maar het was niet zo simpel. Hij was verstrikt geraakt in een situatie waar hij zelf voor verantwoordelijk was.

"Julie, ik weet dat ik een fout heb gemaakt," zei Bill zachtjes. "Maar ik moet dit nu uitzoeken. Geef me alsjeblieft wat tijd."

Julie knikte, haar ogen vol tranen. "Oké, Bill. Maar je moet weten dat ik niet langer op je kan wachten."

Met die woorden liep Julie weg, terwijl Bill en Mirthe achterbleven in het steegje, geconfronteerd met de gevolgen van hun keuzes. Bill wist dat hij een moeilijke beslissing moest nemen, en hij hoopte dat hij de kracht zou vinden om eerlijk te zijn tegenover zichzelf en anderen.