33. De allerlaatste poging

De dagen gleden voorbij zonder enig teken van Bill. Julie's berichtjes bleven onbeantwoord, en haar hart werd geleidelijk aan zwaarder. Ze verlangde naar zijn aanwezigheid, zijn woorden, maar het leek alsof hij ver weg was, onbereikbaar.

In een poging om helderheid te vinden, had Julie aan Michael gevraagd om wat tijd en ruimte voor zichzelf. Ze had het nodig om na te denken, om te begrijpen wat ze echt wilde in haar leven. Michael, begripvol zoals altijd, had zonder aarzelen zijn koffers gepakt en haar de ruimte gegeven die ze nodig had.

Die nacht lag Julie in bed, staarde naar het plafond en liet haar gedachten de vrije loop. De beslissing waarvoor ze stond, was hartverscheurend. Als Bill niet zou terugkeren, als hij haar gevoelens zou blijven negeren, dan zou ze Michael alle liefde geven die hij verdiende. Ze zou zelfs stoppen met de pil, zodat hij zijn lang gekoesterde droom van een gezin kon waarmaken.

De volgende ochtend werd Julie wakker met een vastberadenheid die ze in lange tijd niet had gevoeld. Ze stond op en keek naar zichzelf in de spiegel. Haar reflectie staarde haar terug met een mengeling van hoop en verdriet. Ze wist wat ze moest doen, zelfs als het haar hart zou breken.

Die dag, terwijl ze in haar winkel stond en zich probeerde te concentreren op haar werk, verscheen Tom onverwachts voor haar. Haar hart sprong op van verrassing en vreugde, maar de pijnlijke herinnering aan Bill was nog vers.

"Tom, wat doe jij hier?" vroeg Julie verbaasd. "Is er iets met Bill gebeurd?"

"Julie, ik moet je iets vertellen," begon Tom met een zachte stem. "Bill is in orde, maar... het spijt me, maar ik denk dat het beter is als je hem met rust laat. Een relatie met een fan kan ons allemaal schaden, en we kunnen het ons niet permitteren om in de schijnwerpers te staan met iemand die zo dicht bij ons staat."

Hij haalde diep adem en ontmoette haar blik. "Julie, ik weet dat dit moeilijk is, maar Bill heeft zijn keuze gemaakt. Hij heeft besloten om een andere weg in te slaan. Hij wil dat je hem met rust laat."

De woorden troffen Julie als een mokerslag. Ze voelde een knoop in haar maag en de tranen prikten achter haar ogen. Bill had zijn keuze gemaakt, en het was niet de hare.

Een mengeling van verdriet en frustratie overviel haar. "Tom, ik begrijp het niet. Waarom? Waarom kan hij me niet gewoon vertellen waarom hij deze beslissing heeft genomen?"

Tom zuchtte en legde een hand op haar schouder. "Julie, ik weet dat dit moeilijk te accepteren is, maar soms zijn er redenen die we niet volledig kunnen begrijpen. Bill heeft zijn eigen worstelingen, zijn eigen leven dat hem beïnvloedt."

Julie's lip trilde terwijl ze vocht tegen haar opkomende emoties. Ze voelde zich zo in de steek gelaten, zo verward door de plotselinge wending van gebeurtenissen.

"Je verdient beter dan dit, Julie," vervolgde Tom, zijn stem vol medeleven. "Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet proberen verder te gaan. Sluit dit hoofdstuk af en zoek geluk voor jezelf."

De woorden sneden door Julie's hart, maar ze wist dat Tom gelijk had. Ze kon niet eeuwig vast blijven houden aan iets dat niet wederzijds was. Met een zucht van berusting keek ze Tom aan.

"Bedankt, Tom," zei ze met een zwak glimlachje. "Ik waardeer dat je eerlijk tegen me bent."

Nadat Tom was vertrokken, staarde Julie naar haar telefoon. De verloving van Mirthe en Bill stond overal op het internet en het nieuws sloeg in als een bom. Ze wist dat ze nog één ding moest doen, één laatste handeling om dit hoofdstuk af te sluiten. Met trillende vingers opende ze een nieuw bericht naar Bill.

Ze las het bericht nog een laatste keer voordat ze op de verzendknop drukte. En toen, met een gebroken hart, blokkeerde ze zijn nummer en verwijderde ze al hun gesprekken. Het voelde als een definitieve stap, een manier om zichzelf te beschermen tegen verdere pijn.

Die avond keerde Julie terug naar haar huis, haar gedachten in de war en haar hart zwaar. Terwijl ze door het raam naar buiten staarde, nam ze een diepe adem en voelde ze een plotselinge vastberadenheid. Ze wist wat ze moest doen.

Met vastberaden tred liep Julie naar de badkamer en opende de medicijnkast. Haar hand trilde lichtjes terwijl ze naar de pilstrip staarde die daar lag. In een impulsieve beweging greep ze de strip en gooide hem in de vuilnisbak.

Dit was haar moment, haar kans om voor zichzelf te kiezen, om haar eigen weg te gaan. Ze wist dat het tijd was om verder te gaan, om een nieuw hoofdstuk te beginnen, zelfs als het betekende dat ze haar eigen dromen moest opgeven.

Met een vastbesloten glimlach draaide Julie zich om en verliet de badkamer. Er stond haar nu nog maar één ding te wachten. Ze pakte haar autosleutels en ging Michael verrassen in zijn hotel kamer.