39. Het Sprookjeshuwelijk

In de benauwde hotelkamer, met zijn gedachten als een wirwar van emoties, zat Bill alleen, starend naar de muren alsof ze hem de antwoorden konden geven die hij zocht. Ze hadden hem daar weer opgesloten. Hij wist dat er een beslissing genomen moest worden, en snel ook, maar de druk om juist te handelen voelde als een loden last op zijn schouders.

Langzaam liet hij zijn adem ontsnappen terwijl hij de opties overwoog. Het plan dat hij eerder had overwogen, om alles te laten vallen en zijn eigen pad te kiezen, werd nu getoetst aan de realiteit van de situatie. De wereld keek toe, de camera's stonden klaar, en het huwelijk was binnen een uur. Hij wist dat hij zijn rol perfect moest spelen, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de mensen om hem heen.

Met een zucht knikte Bill voor zichzelf. Hij zou het huwelijk door laten gaan, de schijn ophouden en zijn rol met verve vervullen. Maar zodra de schijnwerpers waren gedoofd, de camera's waren verdwenen en het publiek was weggegaan, zou hij in actie komen. Hij zou een advocaat van topklasse vinden en alles in gang zetten om het huwelijk ongedaan te maken. Hij wilde zich losmaken van Mirthe en het verstikkende contract met Harry. Er zou heus wel een andere maatschappij zijn die met plezier Tokio Hotel onder hun hoede wilde nemen. Met als voorwaarde dat Bill meet vrijheid, eigen keuzes en Julie naast zijn zijde kon hebben.

In zijn gedachten speelde hij de gesprekken met de advocaat al uit, vroeg hij om co-ouderschap voor het ongeboren kind dat Mirthe droeg, en hij wist dat Julie hiermee akkoord zou gaan. Hij was vastbesloten om zijn toekomst te heroveren, om te vechten voor wat hij wilde en nodig had.

Net op dat moment werd er op de deur geklopt en hoorde hij Harry's stem. "Bill, het is bijna tijd. We moeten gaan."

Met een vastberaden glimlach stond Bill op en pakte zijn mobiele telefoon. Hij wist dat de komende uren een show zouden worden, een voorstelling voor de wereld. Maar in zijn hart wist hij dat de echte strijd pas zou beginnen zodra de gordijnen waren gesloten en de lichten waren gedoofd. Hij was klaar om de grootste uitdaging van zijn leven aan te gaan, om zijn vrijheid terug te winnen en te vechten voor een toekomst met Julie aan zijn zijde. Met dat besluit liep hij naar de deur, klaar om de grootste act van zijn leven op te voeren.

Bill stond aan het altaar, de spanning voelbaar in de lucht terwijl hij wachtte op het moment dat Mirthe zou binnenkomen. Zijn gedachten raasden, maar hij hield zijn gezicht strak in de plooi. Hij merkte op dat Tom, zijn trouwe broer en getuige, niet naast hem stond zoals gebruikelijk was bij een huwelijk. Een kleine frons trok over zijn voorhoofd, maar al snel liet hij het los. Op dit moment kon niets zijn vastberadenheid verstoren.

En daar kwam ze, stralend en elegant zoals een bruid hoorde te zijn. Mirthe liep de zaal binnen, haar ogen glinsterend van geluk, en Bill kon niet anders dan naar haar lachen. De ceremonie begon, de woorden van de spreker leken een waas terwijl Bill zichzelf in de rol manoeuvreerde die van hem werd verwacht. Hij luisterde naar de geloftes, sprak zijn eigen uit, en terwijl de tijd verstreek, voelde hij een onrust in zijn hart.

Toen het moment aanbrak waarop de ceremoniemeester vroeg of er iemand bezwaar had tegen het huwelijk, gebeurde er iets wat Bill nooit had kunnen voorzien. De deuren van de zaal werden met kracht geopend, en daar stonden Tom en Julie, als een onverwachte en veelbetekenende verschijning. Tom zwaaide met papieren in de lucht en riep met luide stem: "Ik heb bezwaar!"

De verbazing in de zaal was voelbaar, en Bill's hart leek even stil te staan. Zijn ogen ontmoetten die van Julie, en hij kon de emoties in haar blik lezen. Zijn hart bonsde nu in zijn keel, een mengeling van verwarring, angst en hoop overviel hem. Terwijl alles om hem heen leek te vervagen, richtte hij zijn aandacht op Tom en Julie, wachtend op wat er zou komen.