40. Het echte nieuwe begin.

Mirthe's ogen schoten bliksem terwijl ze woedend naar Bill keek en vervolgens naar Tom, die vastberaden naar het altaar liep. Een mix van emoties raasde door haar heen, maar woede leek de overhand te hebben. Julie bleef in de zaal staan, haar ogen vastgeklampt aan Bill.

Met elke stap die Tom dichter bij het altaar zette, leek de spanning in de lucht te groeien. Bill's adem stokte even in zijn keel terwijl hij toekeek, zich afvragend wat er ging gebeuren. Het moment dat Tom voor Mirthe stond, werd Bill duidelijk wat er aan de hand was. De papieren die Tom vasthielden, waren foto's - compromitterende foto's van Mirthe en Harry die elkaar kusten. Het was als een klap in het gezicht, en Bill kon zijn verbazing nauwelijks verbergen.

Tom gooide de foto's naar Mirthe, en ze dwarrelden om haar heen als een regen van verwijten. Zijn stem klonk luid terwijl hij haar vroeg om het uit te leggen, om verantwoording af te leggen voor haar daden. De woorden die uit Mirthe's mond kwamen waren giftig en scherp, haar verdediging een combinatie van ontkenning en beschuldigingen naar anderen. Het tafereel dat zich voor Bill ontvouwde was ronduit verbijsterend.

Een deel van Bill voelde medelijden met Mirthe, maar er was ook een ander gevoel dat begon door te dringen - een gevoel dat hij al die tijd had genegeerd. De lust die Harry altijd in zijn ogen leek te hebben wanneer Mirthe in de buurt was, begon nu helderder dan ooit op te lichten in zijn gedachten.

Bill kon een zachte glimlach niet onderdrukken terwijl hij zag hoe Tom met een vleugje drama en vastberadenheid naar Mirthe keek. Hij wist dat zijn broer altijd een talent had gehad voor dit soort momenten, en hij was hem dankbaar dat hij het voor hem opnam. Terwijl Mirthe zich voor zijn voeten wierp, smeekten en smeekte dat alles niet echt was, wist Bill dat hij nu moest handelen.

Zijn ogen ontmoetten die van Mirthe, en hij ademde diep in voordat hij met een kalme en vastberaden stem sprak: "Mirthe, ik kan niet langer met je doorgaan. Ons huwelijk kan niet gebaseerd zijn op leugens en bedrog." Zijn woorden waren resoluut, maar toch doorspekt met een vleugje medeleven. Hij had geen zin meer in het spel van schijnvertoningen en manipulatie. Het was tijd om eerlijk te zijn, zowel tegen zichzelf als tegen anderen.

Met elke stap die hij weg van het altaar zette, voelde Bill een mengeling van emoties. Zelfverzekerd en bevrijd, maar ook met een goed gevoelover wat de toekomst zou brengen. Zijn blik vond Julie, die nog steeds in de zaal stond, en hun ogen sloten zich in een intense connectie. Hij stak zijn hand uit naar haar, en ze aarzelde geen moment om die van hem te grijpen.

Samen verlieten ze de zaal, hand in hand, en stapten ze de nieuwe fase van hun leven tegemoet. Voor het eerst in lange tijd voelde Bill een gevoel van opwinding en hoop, wetende dat hij nu de regie over zijn eigen leven had genomen.