47. Tom for the rescue

De zonnestralen waren zacht en goudkleurig toen Bill abrupt ontwaakte, de warmte van de ochtendzon op zijn gezicht. Hij realiseerde zich dat hij de vorige avond in slaap was gevallen op het terras van hun Griekse hotelkamer. Zijn vermoeide ogen zochten meteen naar Julie, maar ze was nergens te bekennen. Zijn hart sloeg een slag over toen hij een briefje zag liggen op het hotelbed. Met trillende handen pakte hij het op en begon te lezen.

"Lieve Bill,

Ik hoop dat je deze woorden begrijpt, zelfs als ze niet gemakkelijk zijn om te lezen. Ik heb wat tijd nodig om na te denken en mijn gedachten op een rijtje te zetten. Daarom ben ik besloten om terug naar huis te gaan. Het is geen beslissing die ik lichtzinnig neem, maar ik denk dat het voor ons allebei het beste is op dit moment.

Ik waardeer enorm hoe begripvol en geduldig je bent geweest. Dit is geen teken van ondankbaarheid, maar eerder een noodzakelijke stap om duidelijkheid te krijgen over wat ik wil en hoe we verder kunnen gaan. Ik geloof nog steeds in ons, Bill, maar ik moet eerlijk zijn met mezelf en met jou.

Geniet van de laatste dagen van onze vakantie in Griekenland. Ik hoop dat je begrijpt dat ik even wat tijd en ruimte nodig heb om alles op een rijtje te zetten. Laten we elkaar over drie dagen in Duitsland zien en een goed gesprek hebben. Ik waardeer het dat je me deze tijd geeft.

Julie"

Een enkele traan ontsnapte uit Bill's ooghoek en gleed langs zijn wang. Het was een zeldzaam moment van kwetsbaarheid, waarin zijn emoties even de overhand namen. Hij voelde zich verward, verdrietig en machteloos. Hoe was het zo snel misgegaan? Hij pakte zijn gsm, zijn vingers trilden terwijl hij het nummer van zijn broer Tom intoetste. Na een paar keer overgaan, hoorde hij Toms stem aan de andere kant van de lijn, vol verwachting.

"Goeiemorgen broer, kan ik jullie al feliciteren met jullie verloving?" Tom's stem klonk opgetogen, maar al snel besefte hij dat er iets niet klopte. "Bill, wat is er?"

De emotie in Bills stem was hoorbaar toen hij sprak, "We hebben ruzie, Tom. Ik heb je nodig."

Er was een korte stilte aan de andere kant van de lijn voordat Tom antwoordde, "Bill, ik kom meteen naar Griekenland. Houd vol, oké?"

"Tom?" zei Bill "ik hoorde Sophie op de achtergrond. Wat doen jullie samen?"

Tom zuchtte kort, "Ik had nog een meeting met Sophie over de communicatie van de zomerfestivals waar wij gaan optreden. Maar genoeg over mij. Bill, wil je dat ik naar Griekenland kom?"

Bill knikte, hoewel Tom dat niet kon zien. "Ja, kom alsjeblieft snel."

Enkele uren later, net toen de zon zijn hoogtepunt bereikte, klonk er een klop op de hoteldeur. Een vlaag van hoop streek door Bill heen, maar toen hij opendeed, stond Tom voor hem, zijn gezicht een mix van bezorgdheid en vastberadenheid. Zonder aarzeling omhelsden ze elkaar, en Bill voelde de broederlijke steun die uit de omhelzing sprak.

Ze gingen naar binnen en gingen zitten, waarbij Bill het hele verhaal uitstortte over de situatie met Julie, de onverwachte zwangerschap en de pijnlijke beslissing om een abortus te ondergaan zonder hem te raadplegen. Terwijl Bill sprak, luisterde Tom aandachtig, af en toe knikkend om aan te geven dat hij begreep.

"Bill," begon Tom uiteindelijk, zijn stem vastberaden, "we gaan hier samen doorheen. Ik ben hier om je te steunen, en we gaan een oplossing vinden. Maar eerst moeten we ervoor zorgen dat Julie en jij weer met elkaar praten. Ze heeft recht op jouw eerlijke gevoelens, en jij op die van haar."

Bill knikte langzaam, zijn ogen ontmoetten die van Tom. "Je hebt gelijk, Tom. Ik wil dit niet zomaar opgeven. Ik hou van haar, en ik wil er alles aan doen om dit recht te zetten."

Bill zat nog steeds in gesprek met Tom, zijn broer, toen zijn telefoon begon te trillen en een onbekend nummer op het scherm verscheen. Normaal gesproken zou hij niet eens overwegen om op te nemen voor een onbekende beller, maar er was iets in de manier waarop zijn telefoon trilde dat hem aarzelend deed opkijken. Hij onderbrak even zijn gesprek met Tom en aarzelde voordat hij uiteindelijk toch besloot om het gesprek te beantwoorden.