48. Als dit maar goed komt.

Bill pakte aarzelend zijn telefoon op toen het onbekende nummer belde. Een lichte spanning vulde de lucht terwijl hij opnam. "Hallo?" zei hij met een lichte trilling in zijn stem.

"Bill, heb ik Bill Kaulitz aan de lijn?" klonk een onbekende stem aan de andere kant van de lijn.

Bill slikte even en antwoordde: "Ja, met wie spreek ik?"

"Bill, hier is Michael," zei de stem. "Ik weet dat dit misschien onverwacht is, maar ik dacht dat je dit moet weten."

Bill's hart begon sneller te kloppen. Hij had Michael in geen tijden gesproken en het was ongebruikelijk dat hij nu belde. "Michael? Wat is er aan de hand?"

"Ik was aan het werken in Julie's boekenwinkel," begon Michael. "En ik moet je vertellen dat ze hier is aangekomen, maar ze ziet er niet goed uit, Bill. Ze is flauwgevallen, en ik heb meteen de ambulance gebeld."

Bill voelde een koude rilling over zijn rug lopen. Zijn adem stokte even terwijl hij probeerde te begrijpen wat hij net gehoord had. "Wat? Wat bedoel je? Is Julie in orde?"

Michael zuchtte diep aan de andere kant van de lijn. "Bill, ik weet het niet zeker, maar het ziet er serieus uit. Ze hebben haar naar het ziekenhuis gebracht, en ik hoorde dat zowel Julie als de baby in kritieke toestand verkeren."

Een golf van schok en angst overspoelde Bill. Zijn benen voelden zwak aan, en hij zocht steun bij een nabijgelegen stoel. "Kritieke toestand? Michael, wat bedoel je precies?"

"Ik weet het niet, Bill. Ze zijn nog bezig met onderzoeken en tests. Maar ik wilde dat je dit wist. Ik dacht dat je op de hoogte moest zijn, ik zit momenteel in het ziekenhuis bij haar" zei Michael met een vleugje bezorgdheid in zijn stem.

Bill voelde zich overweldigd door emoties. Zijn gedachten raceten terwijl hij probeerde te bevatten wat er gebeurde. "Ik... ik waardeer het dat je me hebt gebeld, Michael. Dank je wel."

"Geen probleem, Bill. Ik dacht dat je het moest weten," herhaalde Michael. "Ik zal je op de hoogte houden zodra ik meer weet."

"Ja, alsjeblieft," zei Bill met een brok in zijn keel. "Houd me op de hoogte."

Het gesprek eindigde, en Bill bleef even roerloos zitten, verloren in zijn gedachten. Zijn hart bonkte in zijn borst, en hij voelde zich machteloos op honderden kilometers afstand. Hij wilde bij Julie zijn, haar vasthouden en ervoor zorgen dat alles goed zou komen. Zonder verder na te denken, stond hij op, greep zijn spullen. Er was geen tijd te verliezen.

Tom keek verbaasd toe terwijl Bill haastig zijn spullen begon in te pakken, een gevoel van urgentie in zijn bewegingen. "Bill, wacht even, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is," smeekte Tom terwijl hij naar zijn broer toe liep.

"We hebben geen tijd te verliezen, Tom!" riep Bill met een mengeling van angst en haast. "Julie ligt in het ziekenhuis, we moeten meteen naar Duitsland! Nu!"

De vlucht terug naar Duitsland leek een eeuwigheid te duren. Tom probeerde ondertussen Bill te kalmeren, maar het was duidelijk dat de bezorgdheid en angst diep geworteld zaten en niet zomaar konden worden weggenomen. Ze zaten zwijgend naast elkaar, de tijd kroop voorbij terwijl ze zich beiden afvroegen wat hen te wachten stond.

Uiteindelijk arriveerden ze bij de kliniek en Bill rende bijna naar Julie's kamer. Zijn hart bonkte in zijn keel terwijl hij de deur openduwde. Daar lag Julie, omringd door allerlei machines, haar ogen gesloten. De aanblik was beangstigend en Bill's hart leek een slag over te slaan.

Naast haar zat Michael, zijn aanwezigheid voelde als een doorn in Bill's zij. Zodra Michael Bill zag binnenkomen, liet hij Julie's hand los en stond op. Bill had echter geen tijd om zich bezig te houden met de spanning tussen hen. Hij ging naast Julie zitten en pakte haar hand stevig vast. Zijn stem trilde terwijl hij fluisterde, "Oh lieve Julie, kom alsjeblieft terug bij mij. We hebben je nodig."

De kamer was gevuld met een gespannen stilte terwijl Bill hoopte en bad dat Julie snel weer bij bewustzijn zou komen. Alles leek even stil te staan terwijl hij naast haar bed zat, vastberaden om haar te steunen en er voor haar te zijn, wat er ook zou gebeuren.