67. Alles beter?

De volgende ochtend, zodra Bill de kans had, pakte hij zijn telefoon en toetste Julie's nummer in. De spanning in zijn borst verminderde toen hij haar vertrouwde stem hoorde opnemen. "Julie, lieverd, ik ben zo blij dat ik je kan horen," zei hij met een glimlach die ze niet kon zien, maar die doorklonk in zijn stem.

Julie's ogen vulden zich met tranen van vreugde en opluchting. "Bill, eindelijk! Ik heb je zo gemist."

"Ik heb jou ook gemist, schat," antwoordde Bill, zijn hart verwarmend bij het horen van haar emoties. "Hoe gaat het met jullie?"

Julie draaide de camera van haar telefoon naar Luca, die vredig lag te slapen. "Hij groeit zo snel, Bill. Je hebt zoveel gemist."

Bill glimlachte terwijl hij naar het slapende gezichtje van zijn zoon keek. Maar toen hij weer naar Julie keek, zag hij dat er meer aan de hand was dan alleen maar gemis. Haar ogen waren vochtig en haar blik leek bezorgd. "Is alles in orde, Julie? Je ziet eruit alsof er iets aan je knaagt."

Julie slikte en veegde een traan weg. "Ik heb je gewoon zo erg gemist, Bill. Ik ben zo blij dat je terug bent, maar het is zo moeilijk geweest zonder jou hier. Ik voelde me eenzaam en het gemis werd soms overweldigend."

Bill's hart trok samen bij het horen van haar woorden. Hij wilde niets liever dan bij haar zijn, haar omhelzen en haar geruststellen. "Julie, ik beloof je dat ik alles zal doen wat nodig is om zo snel mogelijk bij jullie te zijn. Ik kan het niet verdragen dat je je eenzaam voelt."

Die belofte was genoeg om een vonk van hoop in Julie's ogen te doen ontbranden. Ze knikte, haar glimlach door de tranen heen brekend. "Ik hou zoveel van je, Bill."

"Ik hou ook van jou, Julie. En van Luca," antwoordde Bill oprecht. "Ik zal snel bij jullie zijn, dat beloof ik."

En Bill hield woord. Met de hulp van een medische helikopter en een vastberaden wilskracht, slaagde hij erin om terug naar Duitsland te reizen, ondanks zijn gebroken voet. Julie was in de zevende hemel toen Tom met Bill thuiskwam. Hoewel Bill nog veel moest rusten en voor zijn voet moest zorgen, voelde Julie zich completer dan ze in lange tijd had gedaan.

Bill zat in de woonkamer met een glimlach op zijn gezicht terwijl hij zijn voet voorzichtig bewoog. Het was enkele weken na zijn val en zijn voet was volledig genezen. Hij voelde zich opgelucht en dankbaar dat alles weer normaal was. Julie kwam de kamer binnenlopen en zag zijn opgewekte blik.

"Goedemorgen, liefje," begroette Julie hem met een stralende glimlach. "Hoe voelt je voet vandaag?"

Bill keek op en wiggelde zijn tenen. "Het voelt geweldig. Ik kan niet geloven dat het zo snel genezen is. De dokter zei dat ik voorzichtig moet zijn, maar ik ben zo blij dat ik weer normaal kan lopen."

Julie kwam naast hem zitten en streek liefdevol over zijn been. "Ik ben ook blij voor jou, schat. Je hebt het goed aangepakt en goed voor jezelf gezorgd."

Bill legde zijn hand op die van haar en keek haar diep in de ogen. "Maar weet je wat het beste deel van mijn herstel is?"

Julie fronste lichtjes, nieuwsgierig. "Wat dan?"

"Het feit dat ik eindelijk weer een date met jou kan hebben," zei Bill met een ondeugende glimlach. "Ik heb je gemist, Julie."

Julie lachte en gaf hem een plagend duwtje. "Je hebt me hier elke dag gezien, Bill."

"Ja, maar niet op de manier die ik wilde," zei Bill met een knipoog. "Ik wil je meenemen op een echte date, zoals vroeger. Wat denk je ervan? Vanavond?"

Julie's ogen lichtten op en haar glimlach werd breder. "Ik zou dat geweldig vinden, Bill. Een avondje uit met jou klinkt perfect."

Die avond gingen Bill en Julie uit eten in hun favoriete restaurant. De sfeer was ontspannen en romantisch, en ze genoten van elkaars gezelschap zonder afleiding. Na het dessert keek Bill Julie diep aan.

"Er is iets waar ik met je over wil praten, Bill," begon Julie serieus.