75. Het einde

Maanden sleepten zich voort zonder enige verbetering in Julie's toestand. Bill merkte soms flitsen van herkenning in haar ogen wanneer hij met haar sprak, maar het leek alsof ze gevangen was in haar eigen wereld, onbereikbaar voor de buitenwereld. De zorg voor haar was overgedragen aan een instelling, waar ze dag na dag in stilte in een rolstoel zat te staren. De bezoekjes van Bill werden minder frequent naarmate hij zijn leven langzaam weer probeerde op te pakken.

Samantha, de au pair die Bill had ingehuurd, zorgde voor Luca en het huis terwijl Bill zich ook weer op zijn muziekcarrière concentreerde. Tokio Hotel was maandenlang inactief geweest vanwege de omstandigheden, maar er kwam een onverwacht voorstel van het management: een studio in LA. Dit betekende dat ze zouden moeten verhuizen naar de Verenigde Staten, en Bill zou een nieuwe start moeten maken. Uiteindelijk stemde het hele gezelschap, waaronder Tom, Sophie, Luca, Samantha, Gustav en Georg, ermee in om naar LA te verhuizen.

Bill bezocht Julie voor een laatste keer in de instelling. Hij gaf haar een teder kus op het voorhoofd, wetende dat dit waarschijnlijk het laatste fysieke contact zou zijn dat ze zouden delen. Met een zwaar hart verliet hij de kamer, wetende dat hij verder moest gaan met zijn leven, hoe moeilijk dat ook was.

Eenmaal in LA, te midden van een nieuwe omgeving en mogelijkheden, vond Bill inspiratie in zijn pijn en verdriet. Hij schreef het nummer "Back To the Ocean," een emotionele uiting van zijn innerlijke strijd en verlangen naar verandering. Hoewel de verhuizing en het nieuwe begin uitdagend waren, bracht het ook een sprankje hoop met zich mee voor de toekomst.

Since you've been gone, babe, I am stuck in the middle
Walk on the edge of the most dangerous ways
If I could turn back time
Just a little
I'd bring us back, take us home
Hold your hand and drive you all the way
To the ocean, to the ocean
to the ocean, to the ocean
To the ocean, to the ocean
to the ocean, to the ocean

Tien jaar waren voorbijgegaan sinds de moeilijke periode met Julie. Bill had al die tijd in LA gewoond, samen met Luca en Samantha. Hoewel hij zijn best deed om door te gaan met zijn leven, bleef Julie altijd een plekje in zijn gedachten innemen. Hij had zichzelf vaak afgevraagd of hij eerder had moeten ingrijpen, of dingen anders had kunnen aanpakken.

Gedurende die jaren had Bill verschillende keren gemerkt dat er een bepaalde spanning was tussen hem en Samantha. Ze hadden af en toe geflirt, maar telkens wanneer de spanning toenam, trok Bill zich terug. Hij wilde geen risico nemen om opnieuw iemands hart te breken.

Op een warme zomerdag keerde Bill terug van een tv-opname en zag hij Samantha aan het zwembad liggen. Haar perfecte lichaam was gehuld in een bikini die haar prachtig stond. Met een zelfverzekerde glimlach stapte hij op haar af, zijn hart bonzend in zijn keel. Hij pakte haar voorzichtig vast en kuste haar op de mond, een daad die lang in zijn gedachten had gespeeld.

"Het wordt tijd dat we met onze vonk aan de slag gaan," zei Bill, zijn stem vol overtuiging terwijl hij in haar ogen keek.

Een ondeugende glinstering verscheen in Samantha's ogen terwijl ze hem aankeek. "Ik dacht dat je het nooit ging vragen," antwoordde ze met een speelse glimlach.