Vrijdag 12 Maart 2010

Lieve God,

Waarom eindigen sommige dagen? Waarom kan het niet voor eeuwig één dag blijven? Die ene geweldige dag. Een dag vol plezier en vreugde. Een dag waarop ik merk hoe anderen nou echt zijn. Een dag waarop mensen hun ware aard laten zien. Een dag die zo geweldig en speciaal is dat die altijd door je hoofd blijft spoken. Een dag die je nooit wilt vergeten, omdat het zo veel voor je betekent. Een dag waar je met een glimlach op je gezicht aan terug denkt.

Het is raar dat sommige dagen zo geweldig zijn en anderen weer een regelrechte ramp. Waarom kunnen niet gewoon alle dagen leuk zijn? Waarom weet ik niet wanneer dagen verschrikkelijk gaan worden, zodat ik gewoon in mijn bed kan blijven liggen. Ik wil die dagen niet meemaken, ik ben het zat om te huilen. Ik wil plezier maken in mijn leven, niet rondlopen met dit vreselijke, knagende gevoel.

Heeft u ooit wel eens zoveel zin in een dag gehad, maar er tegelijkertijd tegenop gezien? Stomme vraag natuurlijk. Hoe kun je dat nou hebben? Als het iets leuks is, zie je er toch niet tegenop? Blijkbaar doe ik dat wel. Ik heb me er al zo lang op verheugd, maar ik ben bang. Bang dat het toch niet zo leuk wordt, bang dat het misgaat.
Is het normaal dat ik over zoiets zo belachelijk veel pieker? Nee, want ik heb al vaker gehoord over mijn negatieve zelfbeeld. Ik ben een pessimist en ik vind het verschrikkelijk. Ik wil niet altijd het slechtste denken, ik wil ook helder kunnen nadenken over dingen en er het beste van zien. Maar waarom lukt me dat dan niet? Waarom blijf ik alles zo donker inzien?
Ben ik raar? Sommige mensen vinden van wel. Mijn muziek hoort niet bij die van hen, mijn gedrag klopt niet, niets klopt in hun ogen. Soms zou ik echt net als hen willen zijn. Gewoon doodsaai in de grijze massa opgaan. Maar aan de andere kant wil ik juist weer opvallen. Herrie maken, brutaal zijn. Ik leef maar één keer en daar wil ik stiekem wel wat misbruik van maken.
Waarom wil ik speciaal zijn, zelfs al kost me dat zoveel? Ik denk er zo vaak over na, maar krijg dan meteen spijt van mijn gedachten. Zo wil ik niet denken. Zoiets is gewoon vreselijk!

Nee God, ik ben niet normaal. Niemand is normaal, denk ik. Misschien is dat maar goed ook.

Dag,
Anouk.