Dinsdag 16 Maart 2010

Lieve God,

Heeft u ook wel eens gehad dat u iets echt wilt doen, maar het toch blijft uitstellen? Dan weet je dat je er echt aan moet beginnen, maar dat je er gewoon geen zin in hebt en alle dingen in de wereld leuker en belangrijker lijken? En dit doe je dan net zolang totdat het te laat is om het te doen, zodat er uiteindelijk helemaal niets van komt. En het ergste vind ik dan ook nog altijd de spijt die erna komt. Spijt dat je het toch niet hebt gedaan. En angst, angst voor wat er nu gaan gebeuren.
Hetzelfde geldt voor beloftes nakomen. Je wilt het doen, je hebt het beloofd, maar uiteindelijk doe je het niet. Waarom niet? Ik zou het echt niet weten. Geen zin, geen tijd, gewoonweg vergeten. Het is moeilijk om sommige beloftes na te komen. Waarom worden mensen dan ook altijd zo boos als je een belofte breekt? Alsof zij dat nooit doen. Iedereen breekt wel eens een belofte, al gaat het maar om een sullig dingetje, het blijft hoe dan ook een belofte. Waarom zou er onderscheid gemaakt moeten worden?

Lieve God, haat u uzelf ook wel eens? Heeft u soms ook wel eens zo'n hekel aan uzelf dat je er gewoon geen zin meer in hebt? Dat je het liefste weer gewoon je ogen wilt sluiten en niets wilt doen, alleen maar om de anderen niet onder ogen te komen. Anderen teleurstellen is pijnlijk, vind ik dan. Ik vind het niet leuk. Mezelf teleurstellen doet me niet veel, ik vind het erger om andere mensen - waar ik om geen - gekwetst of teleurgesteld te zien.
Mm... Blijkbaar ben ik dan toch iets minder egoïstisch dan ik dacht. Ik denk eigenlijk toch wel aan anderen. Misschien is het zelfs wel zo dat ik meer voor anderen over heb dan voor mezelf. Maar ja, wat stelt mijn leventje ook voor? Helemaal nada. Ik beteken niets voor de wereld. Waarom leef ik dan toch? Waarom krijgt toch iedereen een kans, zelfs al zijn die kansen niet gelijk verdeelt.
Waarom is het leven zo oneerlijk? Waarom krijgen sommige mensen wel wat en moeten andere mensen lijden? Dat slaat toch eigenlijk nergens op? Iedereen heeft recht op een goed, gezond en gelukkig leven. Iedereen, zelfs de meest slechte mensen in de wereld. Maar het is hun eigen schuld dat ze in de problemen komen. Of de uwe. U heeft ze geschapen. U heeft iedereen geschapen. De gehele mensheid is afhankelijk van u. Waarom God, waarom? Waarom heeft u het niet goed gedaan?

De nacht is al begonnen. Sterren stralen in de donkere lucht. Mijn lichtpuntjes in de duisternis. Ja, sinds vandaag heb ik weer nieuwe lichtpuntjes. Nieuwe mensen waar ik ontzettend veel om begin te geven, die om mij geven. Mensen waar ik mee kan lachen, die weten wat ik doormaak. Mensen die op mij lijken, vanbinnen. Het voelt goed om te weten dat ik niet alleen ben. Dat er mensen zijn die me willen steunen en helpen als het nodig is.
Daarvoor wil ik u en hen bedanken. Zonder hen zou het leven een stuk onaangenamer zijn.

Dag,
Anouk.