Zondag 21 Maart 2010

Lieve God,

Ik ben een luie, irritante, zielige, leugenachtige trut. Zo, dat is eruit! Ik heb er genoeg van. Waarom laat u me niet meteen raken door de bliksem? Ben ik er vanaf en heeft ook niemand anders meer last van me. Ze zeggen dan wel dat ze me mogen, ik merk aan alles wat ze doen dat ze liegen. Ik pas er niet bij, nooit gedaan ook. Ja, dat was mijn negatief zelfbeeld dat weer even erbij kwam. Shoot it, please.
Ik heb er geen zin meer in. Bijna alles wat ik zeg is een leugen. Waarom blijf ik dat doen? Ik neem mezelf zovaak voor om eerlijk te zijn, maar het lukt niet. En ik kwets er niet alleen maar anderen mee, maar ook mezelf. Ik weet niet eens meer wie ik echt ben. Weet u dat wel?

Ik ga vannacht niet eens proberen om te slapen - wauw, dat was best eerlijk - want ik heb geen zin in morgen. Ik heb geen zin in mijn dagelijks leven. Ik wil eens wat anders. Misschien helpt het feit dat ik nog helemaal niks heb gedaan dit weekend ook mee. Stom en daardoor haat ik mezelf nog meer. Ik wilde het doen, echt waar, maar er waren zoveel leukere dingen te doen. Ik word er gewoon ziek van.
Ik word ziek van mezelf.

Dag,
Anouk.