Lezen

"Alice, Alice! Waar ben je nou weer mee bezig", ik voelde een vleugje onvermijdelijke woede in mijn stem. Alice bleef bewegingsloos zitten. In een soort trance had ze haar vinger tussen de stenen gestopt. Was ze helemaal gefilpt? Zometeen stort deze muur nog in.
"Geen zorgen", fluisterde ze; "Ik weet wat ik doe"
Oh ja ik weet ook wat ik doe als ik wazig uit mijn ogen kijk. Oké, kalm... waarom wou ik dit nou zo snel weten. Waar was het gedeelte waar ik mijn geduld verloor?
"Bijna, help even wil je?", ze zong nog altijd op haar afwezige manier de woorden.
"Meehelpen?", ik sloeg mij armen over elkaar; "Met het slopen?"
Ze reageerde niet. Puur uit nieuwsgierigheid stemde ik in. Hoe kan ik het helpen? Stoffig zand kwam van de steen af. Ik kuchte. Alice daarintegen ging onverstoord door. De steen viel en stof steeg op. Alice ogen begonnen weer te leven, ze glommen helemaal.
"Wat is het?", proestte ik terwijl ik de stofwolk voor mijn gezicht weg probeerde te zwaaien.
"Een boek", fluisterde ze.
"Een wat?"
"Een boek, een dagboek volgens mij! Van wie is het?", Alice sloeg de eerste bladzijde open.
"Kan. Jij lezen?", ik was helemaal verbaasd. Ze knikte. Haar tengere vingers gleden over de letters.
"Edit Hustler"
"Wow, staat dat daar?"
"Uhu"
"Kan je mij ook leren lezen? Zou je dat echt willen?"
"Ik weet niet of ik dat kan"
"Af toe nou", smeekte ik haar.
"Vooruit dan! Dit is de hoofdletter 'E'..."
"En de kleine letter E?"
"Even kijken, die staat hier", ze wees een letter aan op de 2e bladzijde.