Part two: Best Friends?

Verveeld sjokte ik achter m'n ouders aan, die maar niet konden stoppen met praten. Welke onderwerpen er voorbij kwamen in de 200 meter naar de voordeur van de Cullens wist ik niet meer en het kon me ook niet zoveel schelen. Ik maakte me liever druk om de komende ontmoeting met de Cullens. Nog voor we de voordeur hadden bereikt, werd die al open gesmeten door een hyperactieve Rosalie en een uiterst kalme Jasper.
"EMI!!!" kwam er uit Rosalie's mond. Een flauw grijnsje sierde het gezicht van Jasper, die de reactie van z'n zus wel grappig leek te vinden. Plots stond Rosalie voor m'n neus en keek ze me grijnzend aan. "Boe" fluisterde ze toen.
"Schrik" fluisterde ik terug. Rosalie gaf me een snelle knuffel en sleurde me vervolgens mee het huis in. We passeerden Jasper, die ons verontwaardigd nakeek en ook maar besloot naar binnen te gaan. Binnen stonden mijn ouders al te praten met Esme en Carlisle. De andere Cullens stonden er een beetje nonchalant bij. Emmet stond er een beetje stoer bij, Alice hield zich een beetje op de achtergrond en Edward keek alleen maar chagrijnig voor zich uit.
"Emi! Wat ben je gegroeid, lieve schat! O, je bent zo mooi geworden! Wat zie je er prachtig uit!" Esme kwam vrolijk op me afgelopen en legde haar ijskoude hand op mijn schouder terwijl ze me ontroerd aankeek. "Is Edward niet iets voor jou?" fluisterde ze in mijn oor toen ze me een knuffel gaf. Zodra ze me los had gelaten keek ik vies voor me uit en stak ik walgend m'n tong uit. Esme grinnikte en maakte plaats voor Carlisle, zodat hij me kon gaan doodknuffelen. Ik wist niet dat vampieren zo knuffelig waren. Ik zuchtte diep en wurmde mezelf uit Carlisle's handen. Rosalie greep haar kans en sleurde me mee naar haar kamer.
"Kom, ik heb je zoveel te vertellen en we moeten nog alle roddels van de afgelopen 2 jaar doornemen! Had ik je al gemaild over het feit dat Edward verliefd is geworden op een mens? Hoe ernstig! Serieus, ik mag dat kind absoluut niet. Ik mag geen enkel mens, behalve jij en je ouders, jullie zijn wel aardig..." na die woorden haakten mijn gedachten af. Rosalie kletste wel door.