She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <16>

[Aylin]
Zou Carlisle mijn opa echt kennen? Zelfs zijn diepste geheim, dat zelfs mijn ouders niet weten. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, het was de dag van oma’s begrafenis. Hij zei: ‘Kom eens Aylin ik moet je wat vertellen, ik ga naar Italië wonen. Bij een paar vrienden. Weet je, ze zijn anders dan jij en normale mensen. En ik ben zoals hen.’ ‘Ik… ik begrijp het niet.’ ‘Beloof me niet te gillen, prinses.’ Hij noemde me altijd prinses. ‘Ik beloof niet te gillen.’
‘Aylin, ik ben een vampier. Je moet niet bang zijn ik zal je nooit iets aandoen en ik zal er altijd zijn. Lang leven onsterfelijkheid fluisterde hij er nog achter. En ik zal je vertellen hoe je vampiers herkent, ze zijn bleek, koud, snel, sterk en ontzettend knap.’ Dat was de eerste keer dat ik nadacht over opa’s gave bleke en koude huid. Ik beloofde het tegen niemand te zeggen en hem ooit eens op te zoeken.
Tot op de dag van vandaag heb ik er nog met niemand een woord over gesproken, maar als ik zo naar al deze knappe bleke mensen kijk. Dan heb ik het gevoel dat daar verandering in komt. Carlisle kijkt me afwachtend aan, aangezien ik nog steeds niets heb gezegd.
[Carlisle]
‘Jullie zijn net als mijn opa hé?’ vraagt Aylin met een lachje op haar gezicht. Iedereen kijkt me afwachtend aan. ‘Wat is jou opa dan?’ vraag ik, ik wil het uit haar mond horen. Alhoewel ik goed genoeg weet wat ze gaat zeggen.
‘Vampier.’ Zegt ze op een zelfverzekerde toon. Iedereen kijkt haar verbaasd aan, ik geef ze geen ongelijk, als mens gaat ze er wel heel licht over. We zouden haar kunnen vermoorden als ze niet uitkijkt. ‘Je opa is Aro hé.’ ‘Ja, hij had voor hij vertrok eens een verhaal over jou en de anderen vertelt.’
‘En kunnen jullie iets speciaals?’ vraagt ze nu geïnteresseerd. ‘Wel Edward kan gedachten lezen.’ Ze kijk hem geschrokken aan. ‘Geen paniek je bent een lege plek voor me, heel frustrerend, maar niets echt niets komt er uit je.’