[3] Our past

Katherine pov.
Ik weet niet zo heel veel van me geboorten, ik was wees en werd door niemand geadopteerd omdat ik anders was dan andere kinderen. Ik heb altijd dorst maar als ik iets drink helpt het niets. Toen ik 10 jaar was wist ik eindelijk wat ik moest drinken om me dorst te stillen: bloed... Blijkbaar was ik een vampier... Daarom was ik ook zo anders dan andere mensen; omdat ik helemaal geen mens was. Toen ik 12 was ben ik weggelopen van het weeshuis. Toen ik 15 werd ging ik voor het eerst naar de middelbare school. Daarvoor, was ik nog nooit eerder naar school geweest; dat kwam omdat ik alles al wist. En omdat ik niet wist of ik het wel aan kon met me dorst. Als nog heb ik nog nooit 1 mens iets aan gedaan... zo wil ik niet leven; ik leef van dierenbloed. Met de eerste schooldag kwam ik een heel bijzonder meisje tegen in de gang. !Bij haar rook ik geen bloed! Ik trok me er niets van aan maar een kwartier later bleek het dat ik bij haar in de klas zat. Ik ging gelijk naast haar zitten en keek haar diep in de ogen. Toen wist ik het echt zij was ook een vampier. Onze ogen waren de zelfde kleur ‘lichtrood’. Maar er was nog iets vreemds. Ze leek best wel op me. Maar nu pas komt het raarste: Toen onze mentor onze achternamen noemde hadden we diezelfde. Vanaf dat moment stond mijn wereld stil, het was gewoon niet mogelijk. Ik had er wel eens over gedroomd om een zus te hebben maar ik wist toch bijna zeker dat ik er geen één had. Was zij dan soms mijn tweeling zus? Op het zelfde moment keken we op en keken elkaar recht in de ogen. Nu wist ik het zeker, dat meisje dat naast me zat was mijn enige echte tweelingzus.

Mirabellis pov.
Er is mij nooit wat verteld over mijn verleden, mijn ouders hadden geen babyfoto’s of eerste schoentjes. Ik groeide raar genoeg sneller dan anderen, en wist op mijn 3e al meer dan een normale 13-jarige. Ik hield zielsveel van mijn ouders. Ookal was ik er nooit achter gekomen dat ze mijn echte ouders niet waren. Nina, zo heette mijn moeder. Ze was altijd zó zorgzaam. Ik was 15 jaar en ging weer naar mijn oude kleine schooltje hier in het koude kikkerlandje, er was een nieuw meisje vandaag en MAN! we hadden wel tweelingzusjes kunnen zijn, er was alleen een verschil; ze rook anders dan anderen, alsof ze niet helemaal menselijk was. Ik had zelf nooit in onmenselijkheid geloofd, ik hield wel erg van de Twilight-Saga maar daar was niets van waar... Toch? Ik leerde het meisje kennen en we werden erg goede vrienden, net of we elkaar al ons hele leven kennen. Misschien klopt dat ook wel, we waren erachter gekomen dat we een tewwling waren. Die dag begon alle lol. We verhuisden om met z’n tweeën samen te wonen en meer over elkanders leven te weten te komen. Ze kwam uit een WEESHUIS! Ik wist nu dat mijn ouders niet mijn echte ouders waren, maar ik hoopte dat ze een aanwijzing voor me hadden. Gewoon via een e-mail ofzo. Eens was ik weer eens toe aan mailtjes, en begon ik dus te lezen. Opeens viel mijn oog op een foto, ik kende die mensen ergens van. Wacht eens, dat zijn Alice en Jasper van de twilight saga? Ohmyngod. Ik was flauwgevallen. Als zij mijn echte ouders kennen dan, dan. Wow. Hier moest ik Kat over vertellen, ten eerste over dat dingen gebeuren als ik het met heel mijn hart wil (het was al vaker gebeurt, zo is mijn ex er nu niet meer). En ten tweede, We moesten naar Forks...