Vertrek, vertrek. Missen, zal ik je!

Tyson, de lange kerel met naar achter gekamd bruin haar, loopt op me af. "Hey, raad eens!" schreeuwt hij vanaf een paar meter afstand. "Nou, vertel." zeg ik, mijn blonde haar achter mijn oor strijkend. "Nou, nou. Je gelooft het niet.. Maar die man op de hoek, je kent hem wel hé? Mijnheer Sérène! Nou, hij word nu 111 en dat viert hij door iedereen uit het dorp uit te nodigen! Zelfs mijnheer Lusters komt! Mijnheer Lusters zal vuurwerk meenemen en drank en er word vers varken geslacht! Wat speciaal, hé! En het leukste is, dat het morgen is! Dus we moeten naar Härsbürg gaan voor nieuwe kleding!" vertelt hij opgewekt, enthousiast en bijna stuiterend. "Haha, geweldig!" zeg ik. We haasten ons naar de herberg waar ik mag blijven wonen en ik pak wat zakken met munten, dan haasten we ons naar Tyson's huis en pakt hij zijn geld. Dan gaan we naar de stallen en pakken we onze paarden. Ik zadel mijn schimmel op en help Tyson met zijn paard. "Hey, Ties. Als we nou eens in Härsbürg ook onze zwaarden laten slijpen, de mijne wordt namelijk vreselijk bot." stel ik voor. Tyson stemt in en we vertrekken. Eenmaal aan de rand van ons dorp vraagt Ginny waar we naar toe gaan. We vertellen simpelweg wat we gaan doen en vertrekken, weer. Ik draai me even om en kijk naar Tyson. "Wat een pijnlijke blik.." denk ik en ik bedenk me dat het Ginny was, wie Tyson zo leuk vindt.