8. Food fight!

Ze wou het hem graag uitleggen, maar toch kon ze het niet. Stel, dat haar ouders erachter zouden komen dat ze het aan iemand had verteld? Dan zouden ze het aan Hem vertellen en dan was het allemaal voorbij. Draco kon ze toch wel vertrouwen? Maar ze zeiden dat Zwadderaars niet te vertrouwen waren. Ach, wat boeide het, ze zou het uiteindelijk toch moeten vertellen. Het was beter dat alles dan achter de rug was dan later. 'Zwadderich was 1 van de 3 voorwaarden.' zei ze uiteindelijk. Hoe moest ze dit allemaal uitleggen? Haar enige vriend voordat ze op Zweinstein kwam was Denn! En dat is een eekhoorn! '1 Van de 3 voorwaarden? Wat waren de andere?' Ze zweeg. de derde wou ze liever niet vertellen. Zou Perkamentus vast niet leuk vinden. 'Dat wil ik liever voor mezelf houden.' Draco zuchtte. 'Ik vind het goed, maar je moet wel vertellen waarom je niet eet en slaapt.' Olette rolde met haar ogen. 'Jeetje Draco, ben jij mijn moeder geworden ofzo?' Draco grinnikte. 'Nee, je vader. Nu even serieus, wat is er aan de hand? Nog voordat je hier kwam zag je er veel gezonder uit.' 'Dat is ook weer lekker aardig. Kijk, over het slapen, ik heb alleen maar nachtmerries. Over het eten, ik kan het niet meer binnenhouden. Niet dat het eten vies is ofzo, maar mijn maag wilt geen eten meer accepteren.' Draco knikte maar. 'Ben je klaar met de ondervraging?' Hij schudde zijn hoofd. 'We gaan samen wat eten halen voor je, dan zien we wat er gebeurt. Als het mij niet lukt ga je naar Madame Plijster.' Nee hé, hij wou haar helpen. Dat wou ze nou net niet hebben. Ze wou liever dat ze gewoon samen konden lachen, zoals ze altijd fantaseerde. Dat ze met een heleboel vrienden zat te lachen en dat ze allemaal van die vage dingen deden. 'Kom je nou?' Ze knikte. Ze stond op en ging met Draco wat lekkers halen.
De huiselfen waren heel erg aardig, ze vroegen de hele tijd of ze niets anders nodig hadden. Toen ze het eten hadden gingen ze opzoek naar een leeg lokaal.

Daar zat ze dan, met een dienblad vol met eten voor haar neus. Ze lustte het allemaal, maar ze kon het gewoon niet eten. "Snel over iets praten, dan vergeet Draco misschien dat ze moet eten en hij haar ermee zou helpen." dacht ze. 'Weet je wat ik me afvraag?' 'Nou?' Olette begon te grinniken. 'Je helpt zowat nooit iemand, maar mij wel? Ik waardeer het, echt waar, maar waarom help je me?' Draco's grijnsde, 'Is dat niet wat vrienden doen? In het boekje stond dat je dit soort dingen moest doen.' Ze rolde met haar ogen. 'Maar nu verder eten.' Shit, plan mislukt. 'Staar niet zo naar je eten. Moet ik je nu leren eten? Ik dacht dat je dat al zelf kon.' "Dit is zo fout, maar ik ga er wel om lachen. En het eten zal ook meteen weg zijn." Ze pakte de spaghetti met haar hand en gooide het naar Draco. Ze schoot in de lach, je moest zijn gezicht eens zien! 'Waarom deed je dat nou weer?' Ze pakte weer een handje vol en gooide het opnieuw naar Draco. 'Als je het zo wilt spelen,' Hij pakte de pizza en gooide die naar haar. Haar kleren zaten helemaal onder de tomatensaus en kaas. Ze pakte de vla en hij de pompoensap.

'Yaay! Het eten is op!' Olette sprong van vreugde. 'En wij zijn vies,' Zei Draco. 'Ow, ja. Laat mij maar. Hygiëna.' 'Bedankt. Nou, laten we weer wat eten halen. Dat we een voedselgevecht hebben gehouden betekend niet dat je niet moet eten.' Nou, lekker dan. Plan opnieuw mislukt. 'Kunnen we dit morgen afmaken? Ik wil geen huiswerk in het weekend.' Hij knikte en hij stond op. Op dat moment ging de deur open. 'Goedenavond mevrouw Waterclear en meneer Malfidus. Wat doen jullie zo laat nog hier?' Olette keek Draco aan. 'Nou, uuh...' Ze kon niet meer dan dat verzinnen. 'Kom, maar mee naar mijn kantoor. Ik moest toevallig ook nog iets met jou bespreken.' Perkamentus keek haar aan. Wat had ze gedaan dan? Of was er iets mis? 'Ik maak het lokaal wel schoon.' Met een zwaai met zijn stok was alles weer schoon. 'Volg mij maar.' Ze knikten en volgden hem, opweg naar zijn kantoor.