Ik ben een aandachttrekker en jij geeft me de verdiende aandacht!

De man staart me aan als een dood schaap en ik wuif het weg. "Barman! Twee bier en wat vlees!" zeg ik. De barman staat nog steeds met een glas in zijn hand met anderen te praten. "Hé! Barman!" zeg ik iets harder, maar hij hoort me niet of negeert me. "Alle ingewanden nog aan toe.." zeg ik, weer geïrriteerd. "BARMAN, LET VERDOMME EENS OP, JIJ KNEUS!" schreeuw ik met alle kracht. De herberg valt stil en sommige mensen van buiten staren door de ramen naar binnen, geschrokken en nieuwsgierig. Ik hoor Tyson giechelen en bij mijzelf stroomt er een paar extra liter bloed naar mijn hoofd. "Oh fijn." denk ik. Alle mannen om me heen, aka alle mensen in dit herbergje, staren naar me en ik durf niet om te kijken. Ik staar maar gewoon voor me uit, tot de barman eindelijk komt. "Ik let op.. Dame." zegt hij. "Eh, ja. Sorry voor dat." stamel ik, blozend. "Nah, ets oke. Wat mot je?" zegt hij. "Twee bier en twee varkenspoten." antwoord ik. Tyson, die nog achter mij stond, komt nu naast me zitten. "Je weet wel alle aandacht te trekken, he?" lacht hij. "Ha-ha." antwoord ik sarcastisch. Niet veel later komt de barman terug met een heerlijk stuk vlees en een enorme beker bier. "Haa! Het echte leven." giechel ik, maar herstel me snel weer. "Je mag best lachen hoor." zegt de man naast mij. "Daar heb jij niets over te zeggen, want je weet niets." zeg ik geïrriteerd. De barman geeft aan hoeveel het gaat kosten en ik geef hem precies wat hij vroeg. "Wat gaan jullie doen, jullie zien er niet uit alsof jullie van hier zijn." zegt de barman. Tyson wilt al openhartig vertellen over onze plannen, maar ik ben hem voor: "Voorbereiding, meer niet." zeg ik. Ik neem mijn glas en varkenspoot mee naar een tafel in de hoek en begin rustig, ongestoord te eten aan mijn 'maaltijd'.