-Hoofdstuk 8

Marnie Elisabeth Still.

"Ik ga terug." Mompelde Marnie, waarna ze haar rug naar Draco keerde en weg liep. "Niet zo snel." En Draco nam haar pols vast. "Laat me los!" Siste Marnie. "Waarom zou ik? Jij bent degene dat hier rond hangt, bij Slytherin." "Nou en? Ik was gewoon even aan het wandelen." Gromde Marnie terwijl ze zich probeerde los te wringen. "Laat me los." Zei ze nog eens. Draco versterkte enkel zijn greep. "Je doet me pijn, Draco, laat me los!" Marnie keek op en ontmoete Draco zijn blik. Zijn grijs-blauwe ogen stonden..verbazingwekkend zacht. "Laat me alsjeblieft los." Zuchtte Marnie, terwijl ze het loswringen al had opgegeven. "Kom." Draco liet zijn hand van Marnie haar pols naar haar hand glijden en haakte zijn vingers achter die van Marnie. "Het wordt licht, ik wil me gaan klaarmaken." Mompelde Marnie terwijl ze Draco volgde. "We zijn terug voor iemand ook maar merkt dat we weg waren." "Hier komen problemen van." Mompelde Marnie. "Dan zit je in ieder geval niet alleen in de problemen."

"Dus, we gingen gewoon naar buiten? Jezus Malfoy, het vríést!" En Marnie sloeg haar armen om haar, bijna blote, lijf. "Ja, doe dan ook wat kleren aan." Mompelde Draco. "Had ik geweten dat we naar buiten gingen." Gromde Marnie en volgde Draco die al verder liep.
      "Malfoy, serieus, ik bevries hier zowat!" Mopperde Marnie die achter Draco slenterde. "Leen me allerminst je gewaad." Ging ze verder, maar Draco negeerde haar compleet. "Draco, to-oe." Haar lippen zagen al blauw van de koude die om haar lichaam aansloeg en haar benen leken het ieder moment te begeven. "Kijk, moeilijk is het niet om mijn naam uit te spreken." Zei Draco, met een glimlach die Marnie nog nooit eerder had gezien. Hij sloeg zijn gewaad om Marnie haar schouders en liep toen door. "Waar gaan we eigenlijk naartoe?" "Dat zie je zo wel."


Draco en Marnie liepen een steiger op. "Ik zie niets." Mompelde Marnie die op de tast opzoek ging naar Draco's hand. "Ik ga vallen, ik voel het." "Doe niet flauw, kom." En Draco nam Marnie's hand toen hij doorhad dat ze enkel verkeerd aan het tasten was. "Lumos." De lichtbundel die uit Draco's wand kwam deed een meer verschijnen. Aan de rechter- en linkerkant stonden bomen. Het meer leek heel erg uitgestrekt maar in werkelijkheid was het maar klein. "Waarom zijn we hier?" Vroeg Marnie die zich aan de kant van de steiger neerzette. Draco haalde zijn schouders op. "Ik vond dit vorig jaar, toen ik ging wandelen." "Ja, en je deelt dit met mij omdat?" "Omdat jij de enige bent waar ik dit mee kan delen."

Me loves reacties, dus jullie weten wat jullie te doen staat.