-Hoofdstuk 9

Draco Lucius Malfoy.

"Het water is koud." Waarschuwde Draco, toen Marnie haar benen over de steiger heen liet hangen. "Geen zorgen," Mompelde ze, "ik kom er niet eens." Juist, dacht Draco, Marnie was niet heel erg groot qua lengte.
      De zon verlichtte het hele meer al, Draco's wand was niet meer nodig. "We kunnen beter gaan." Fluisterde Marnie, waarna ze opstond. Draco zuchtte diep, hij haatte het om van dit meer telkens terug te keren naar Hogwarts. "Kom je?" En Marnie schonk, vast zonder dat ze het besefte, één van haar mooiste glimlachen aan Draco. Zijn hart sloeg een slag over en zijn handen werden op slag klammig. Hij knikte en volgde Marnie. "Ik weet de weg wel niet, dus.." En nerveus bleef Marnie staan tot Draco voor haar liep. Draco vroeg zich af waar haar nervositeit plots vandaan kwam. "Ik raak altijd nerveus of zenuwachtig als ik ergens heen moet maar de weg niet weet." Verklaarde Marnie Draco's gedachten. Draco knikte en stapte in stevige pas verder. "Draco? Draco!" Draco draaide zich geschrokken om en zag dat Marnie was gestruikeld over een wortel van een boom. Even dacht hij dat hij in de lach zou schieten, maar al snel zat hij neergehurkt naast Marnie. "Sta eens recht." En Draco ondersteunde Marnie zodat ze niet zou vallen. "Gaat het?" Marnie knikte, "ik denk het wel." "Probeer anders eens te lopen." En Draco liet Marnie haar arm los, maar al snel nam hij die weer vast toen Marnie door haar voet ging. "Dit gaat zo niet gaan, en we moeten nog wel een eindje." Mompelde Draco, die rond zich keek. Hij bedacht zich hoe ze terug in Hogwarts zouden geraken. "Niet verschieten, niet gillen en vooral niet op me schelden." Zei Draco, en nog voor Marnie kon reageren had Draco Marnie al in zijn armen. "Oh- fuck." Het leek alsof Marnie voor een seconde geen lucht kreeg. "Godver, Malfoy, ik schrok me dood." Zei ze terwijl ze naar adem hapte. Draco sloot voor een moment zijn ogen om zijn kalmte te vinden. Het is Dráco, dacht hij bij zichzelf, zoals hij altijd deed als Marnie hem weer eens gewoon Malfoy noemde. "Je kan beter zwijgen, dat maakt alles makkelijker." Mopperde Draco die voorzichtig doorliep. "Hoe bedoel je dat nou weer?" "Ik, je, arch." En gefrustreerd zette Draco Marnie terug neer op de grond en ging zelf op de grond zitten. "Waar heb jij nou last van?" En ook Marnie ging langzaam op de grond zitten, naast Draco. "Het is Dráco, niet Malfoy!" Zei Draco, terwijl hij zijn ogen sloot en diep ademhaalde door zijn neus. "Sorry, macht der gewoonte." En Marnie trok haar ogen tot spleetjes en keek Draco zorgvuldig aan. "Vind je dat echt zo vervelend?" Draco dacht aan alle mensen die hem Malfoy noemde. "Je moest eens weten hoe."