-Hoofdstuk 11

Marnie Elisabeth Still.

"Gaat het?" Marnie opende haar ogen en zag Draco naar haar bed wandelen. Ze knikte. "Jawel, ik wil hier enkel weg." En Marnie keek de ziekenzaal rond. "Marnie," Zuchtte Draco, waarna hij op het bed ging zitten, "je weet dat we, dit kunnen we niemand vertellen." Mompelde Draco. Marnie knikte. "Snap ik volkomen. Dan kan je beter gaan, Harry komt zo." Draco knikte. "Ik zie je wel bij het nablijven." En met die woorden liep hij de zaal uit. Marnie zuchtte nog eens en sloot haar ogen weer. De pijn in haar voet was enkel erger te worden, door haar koppigheid. Ze had Draco gewoon moeten toelaten haar te dragen en niet zelf proberen te wandelen. "Slaapt ze?" "Nee, volgens mij rust ze gewoon." "Oké. Ik vermoord Draco nog eens." Marnie fronste haar voorhoofd. Ze kon duidelijk Harry en Ron hun stemmen horen. "Ach, hij zal het vast niet met opzet hebben gedaan." Probeerde Ron Harry te sussen. "Nee joh, tuurlijk niet. Hij zit al vanaf jaar één op Marnie haar kap en nou zorgt hij er niet expres voor dat ze moet náblijven? Snape vond hen, Draco zijn straf gaat vast niet zo zwaar zijn." Marnie opende haar ogen en keek de jongens aan. "Mooi, je bent wakker." En Harry nam haar hand vast. Marnie zuchtte. "Draco deed het vast niet expres." Mompelde Marnie. "Oh. Je hoorde dat?" Marnie knikte. "Ik viel enkel, ik, het is gewoon mijn eigen fout." "Wat is er eigenlijk gebeurt?" En Ron zette zich op een stoel. "Ik was buiten, want ik hoorde iets. En dat gene wat ik hoorde was Draco. Hij zag me en werd boos omdat hij dacht dat ik hem volgde. Nou ja, ik draaide me gewoon om en wou weggaan, en toen viel ik. Draco heeft er niets mee te maken." "Maar je was onderkoeld!" Riep Harry uit. "Shht. Ja, ik viel in de snééuw." "Er lag niet eens zoveel sneeuw." En Harry keek haar doordringend aan. Marnie zuchtte. "Harry, toe, ik heb het gewoon snel koud."

"Marnie!" En Hermione zwaaide uitbundig naar haar. Marnie glimlachte zwakjes en zette zich naast haar neer. "Gaat het? Ik hoorde dat je met Draco buiten was." "Ja, het gaat en dat leg ik nog wel eens uit. We waren gewoon beide buiten, puur toeval."
      "Miss Still, blijf je even?" Marnie zuchtte en antwoordde toen op de vraag van Snape. "Ja, is goed." Hermione keek haar meelevend aan en liep toen het lokaal uit. "Zo, miss Still, verklaar me eens waarom Draco en jij buiten waren?" Marnie fronste haar voorhoofd. Ze mocht het tegen niemand vertellen, dus.. "Dat moet je maar aan Draco vragen, professor. Mag ik gaan?" Snape schudde zijn hoofd. "Nog eventjes geduld." Zei hij waarna hij achter zijn bureau ging zitten. "Professor, ik moet door naar mijn volgende les." "Professor Flitwick is al op de hoogte van je afwezigheid." Marnie zuchtte en legde haar hoofd neer om de bank. Wanneer de deur open ging keek ze op. Draco kwam het klaslokaal binnenlopen en negeerde haar zoals hij meestal deed. "Miss Still, kom je er even bij?" Marnie zuchtte. "Kunnen jullie niet hierheen komen?" Vroeg ze, toen ze zag dat Draco zich aan een tafel zette en professor Snape daar heen liep. "Waarom dan wil miss Still?" Marnie stak haar voet de lucht in en wees naar het verband dat er aan hing. "Lopen doet nog wel iets of wat pijn." Snape knikte en liep naar de bank van Marnie, Draco volgde zijn voorbeeld. "Oké, ik wil van één van beide, het maakt me niet uit wié, horen wat er is gebeurt." Marnie keek Draco aan en probeerde zijn gezicht te lezen. "Draco kan het vast wel beter uitleggen, ik ben daar niet zo goed in." Verklaarde Marnie. Snape draaide zijn hoofd richting Draco. "Malfoy?" Draco sloot zijn ogen en haalde diep adem. Marnie zag dat hij zijn handen balde tot vuisten. "Ik wou Marnie iets laten zien, in het bos. We raakten verdwaald. Normaal waren we op tijd terug geweest, maar Marnie viel en toen moest ik haar dragen, want ze kon niet meer gaan." Snap knikte. "Hoelang ga jij met je voeten zitten, miss Still?" "Dat moet binnen twee dagen al weer beter gaan." "Mooi, zaterdag wil ik jullie hier zien wanneer de rest naar Hogsmeade gaan." Marnie zuchtte diep, ze had met Hermione afgesproken om dan te gaan kijken voor kleding voor het bal dat plaatsvond vlak voor de kerstvakantie. "Geen zorgen, we bespreken dan enkel de straf en de dag waarop die zal plaatsvinden. Jullie kunnen nog gaan kijken voor feestkleding voor het bal." Marnie knikte. "Mogen we nu gaan?" Vroeg Marnie die al recht stond. Snape knikte waarop Marnie richting de deur strompelde. "Draco, begeleidt miss Still is naar de les." "Maar-" "Jullie hebben dezelfde les nu, dus geen tegenspraak." Draco zuchtte en ging toen naar Marnie, hij nam haar arm en sloeg die over zijn schouders heen, zijn andere arm legde hij rond haar heupen. Eens dat ze het lokaal buiten waren probeerde Marnie zichzelf los te krijgen. "Doe nu maar gewoon mee." Bromde Draco. "Ik kan het heus wel alleen." Snauwde ze hem toe. "Ik moest je helpen dus laat me je helpen!" "Best." Gromde ze en draaide haar hoofd van hem weg. "Jij bent echt ongelooflijk, weet je dat?" "Hoezo dat nou weer?" Vroeg Marnie hem. "Vanochtend deed je aardig, ik dacht dat het goed ging, en nu doe je weer zó!" "Ja, hoe zou dat toch komen? Mijn ouders zijn muggles, weet je nog? Die wezens waar jij zo'n hekel aan hebt?" "Het ging toch góéd?" "Inderdaad, het gíng goed. Tot dat jij niet wou dat iemand hier over wist." "Dus jij neemt het mij kwalijk dat ik niet wil dat iemand weet dat wij tijd samen doorbrachten? Dus jij zou het wel aan Harry willen vertellen dat je met een de- eh met mij tijd doorbracht?" Marnie fronste haar voorhoofd en dacht na. "We zijn er."

Dit was wel een lang deel, niet dan?