-Hoofdstuk 13

Draco Lucius Malfoy.

"Blaise, rot op!" En Draco sloeg met zijn armen rond zijn hoofd, in de hoop dat Blaise weg ging. "Kom op, Draco! Je kan soms zo een klein kind zijn." Lachte Blaise terwijl hij vrolijk verder sprong op Draco's bed. "Ik ken veel spreuken en ben niet bang ze te gebruiken!" Mompelde Draco terwijl hij nu zijn voeten gebruikte om Blaise van zijn bed te krijgen. "Best, vergeet niet langs Snape te gaan." "Hoe laat is het?" En Draco opende één oog. "Twaalf." Antwoordde Blaise waarna hij de slaapkamer uitliep. "Oh shit!" Riep Draco waarna hij uit zijn bed sprong en naar de badkamer liep. "Shit, shit, shit." Vloekte hij verder toen hij zijn kleding niet vond. Hij liep snel terug naar de slaapkamer en trok zijn koffer vanonder het bed uit. Hij nam een donkere jeansbroek en een simpel blauw T-shirt met een zwart vest erover. Met zijn kleding in zijn hand liep hij terug naar de badkamer waar hij de douche aanzette en zichzelf uitkleedde. Onder de douche bekeek hij the dark mark op zijn arm. Het was vijf dagen geleden dat Marnie erachter kwam. Sindsdien hadden ze niet meer met elkaar gesproken. Draco had al gedacht, aangezien Marnie sowieso naar Hogsmeade zou gaan, dat hij zelf in Hogwarts zou blijven. Maar zijn koffer zonder kleding die geschikt is voor een bal verplichtte hem om te gaan. Hij liet zijn vingers over de afschuwelijke tatoeage gaan. Hij lag dik op zijn huid en voelde koud aan. Hij kon zich nog zo voor zich halen hoe Voldemort zijn wand op zijn arm zette en de pijn zich over zijn lichaam verspreidde. Hij probeerde zich sterk te houden voor zijn ouders, ook al leek het hen niets te doen, maar hij kon het niet laten tranen te laten vloeien. Hij had die dag zijn ouders de hel ingeprezen, maar dat veranderde niets aan de hele zaak.



"Zo, dus meneer Malfoy dacht ook maar om eens te komen?" "Sorry professor,." Verontschuldigde Draco zich bij Snape. Professor Snape knikte. "Jullie weten best dat wat jullie deden onaanvaardbaar is." Zowel Marnie als Draco knikte. "En dat mijn straf, voor beide, niet mild zal zijn." Snape keek nu vooral Draco aan. "Niet dat jullie het zo erg zullen vinden om enkele uren bij elkaar te zijn, zoals ik begrepen heb." Draco zuchtte en klemde zijn handen om de rand van de tafel. "Als straf," begon Snape, waarna hij naar het raam liep, "zal inhouden om heel the greathall te kuisen, een hele week lang na iedere maaltijd." "Maar dan komen we in iedere les te laat!" Sputterde Marnie tegen. "Ja, er wordt toch een spreuk gebruikt daarvoor." Wou Draco tegengaan. "Niets spreuk! Jullie gaan dit de héle week doen!" Schreeuwde Snape. "Er zal telkens een professor bij zijn om jullie in de gaten te houden, en wat betreft dat te laat komen, die lessen halen jullie in de komende weekenden." Draco en Marnie zuchtte beide. "Begrepen?" "Jawel, professor." Ging Marnie akkoord, maar Draco hield koppig zijn mond. "Goed, jullie kunnen gaan." En met die woorden liepen Draco en Marnie het lokaal uit.