-Hoofdstuk 14

Marnie Elisabeth Still.

"Dus.." Mompelde Draco terwijl ze richting Hogsmeade gingen. "Wat?" Vroeg Marnie, terwijl ze een steentje voor zich uit stampte. "Heb je al een idee voor je jurk voor het bal?" Marnie knikte. "Jij?" "Nee, ik heb nog geen idee voor een jurk." Lachte Draco. Marnie gaf hem een stomp tegen zijn arm. "Ik bedoelde qua kleding." "Nee." En toen viel er weer een ongemakkelijke stilte.
      "Ik heb nagedacht." Mompelde Marnie toen ze er bijna waren. "En?" Marnie zuchtte en ging op een bankje zitten. Draco volgde haar voorbeeld. "Het zou me niets mogen doen, eigenlijk." "Waarom niet?" "Omdat, zoals je al zei, we geen vrienden zijn. Ik ken jou niet en jij kent mij niet." Zei Marnie terwijl er een frons ontstond in haar voorhoofd. Draco rolde zijn mouw een stukje op zodat je net the dark mark kon zien. "Misschien moet het je inderdaad niets doen." Stemde hij in. "Nee, het zou me niets mógen doen, maar dat doet het wel." Zuchtte Marnie. Draco nam Marnie's hand vast tussen zijn beide handen. "We maken het ons wel echt moeilijk, hè?" En Draco glimlachte pijnlijk. Marnie knikte. "Ik denk, nee, ik weet dat we te veel met elkaar omgaan dit jaar. Te veel dan eigenlijk zou mogen." Marnie knikte weer. "Het is," ging Draco verder, "moeilijk." Marnie bekeek zijn gezicht grondig. Hoe hij zijn lippen bevochtigden, zijn grijze ogen die dof stonden. Zijn huid dat ieder moment leek te breken. De witte sneeuw leek zijn haren nog lichter te doen lijken. Zijn lange, blonde wimpers die een schaduw wierpen op zijn wangen. Marnie stak langzaam haar hand uit en raakte zijn wang aan met haar vingertoppen. Draco glimlachte wrang onder deze kleine aanraking. Het was Marnie nooit eerder opgevallen hoe gebroken hij er kon uitzien, maar toch op de één of andere manier onweerstaanbaar. "We kunnen beter gaan, Potter en de rest zullen wel op je aan het wachten zijn." Mompelde Draco waarna hij meteen recht stond. Marnie knikte. "Ja, vast wel." "Waar zitten ze?" Marnie haalde haar schouders op. "In the three broomsticks, denk ik." Draco knikte. "Blaise is ook ginder, dan gaan we samen." Terwijl Marnie en Draco door Hogsmeade liepen kwamen ze veel leerlingen tegen van Hogwarts, waaronder Pansy Parkinson. "Draco!" Gilde ze met haar irritante stem. Marnie kon zich zo ergeren aan haar. "Pansy." Mompelde Draco toen hij halt hield. "Draco, ik ben al.;" Zei Marnie maar Draco onderbrak haar. "Vijf seconden, Marnie." Marnie knikte. "Hoe was het bij Snape?" Vroeg Pansy waarna ze heimelijk glimlachte naar Marnie. "Zo goed als het kan zijn als je straf krijgt, luister Pansy, ik moet gaan, Blaise wacht op me." En met die woorden kwam Draco weer naast Marnie staan en liepen ze verder richting the three broomsticks.


"Marnie!" Harry zijn stem klonk doorheen heel de pub. Bijna iedereen keek richting Marnie en Draco. "Ik zie je nog wel." Fluisterde Draco in Marnie's oor en liep toen richting Blaise. Ook Marnie voegde zich bij Harry aan de tafel. "Ben je met hém hierheen gekomen?" Vroeg Harry met een walgende ondertoon. Marnie knikte. "Leuk is anders." Lachte Harry en de rest van de tafel deed mee. Marnie zuchtte diep en liet haar hoofd op haar hand rusten. "Djeez, Marnie, toch geen vrienden aan het worden met Malfoy?" Vroeg Ron die haar bedenkelijk aankeek. "Nee, het, ach laat maar." Zuchtte ze waarna ze achterom keek om te kijken of Draco er nog zat, en jawel, want net op dat moment deed hij het zelfde. "Ik ga naar het toilet." Zei Marnie waarna ze opstond en richting de toiletten liep.



Draco Lucius Malfoy.

Wanneer Draco zijn hoofd omdraaide zag hij dat Marnie hem aankeek. Hij kon vanuit haar ogen lezen dat ze hem iets moest zeggen. Niet veel later stond ze op en liep richting de toiletten. "Jongens, ik moet even.." Zei Draco waarna hij recht stond. "Hij moet even..naar Marnie." Hoorde hij Blaise lachen. Niet veel later had die laatste een klap tegen zijn hoofd. "Het was maar een grapje!" Riep hij hem achterna. "Hé Malfoy!" Draco herkende die stem zo erg. Potter. Met een ruk draaide Draco zich om en keek hem vragend aan. "Wat moet je, Potter?" "Wat denk je te gaan doen?" Vroeg Harry terwijl hij Draco woedend aankeek. "Pissen, wat doe je daar anders?" "Ik zou Marnie maar met rust laten." Waarschuwde Harry hem. "Of anders?" Vroeg Draco terwijl hij dichter naar Harry toeliep. "Geef toe, Potter, je bent niéts tegen mij." Fluisterde Draco toen hij een paar centimeters van Harry afstond. "Niets." En hij draaide zich om en liep richting de toiletten.

Pfoeh, soms moet ik echt lang doorschrijven tot ik een goed einde vind.
Maar, do you guys still love me?