-Hoofdstuk 22

Marnie Elisabeth Still.

Met een raar gevoel in haar maag liep Marnie richting The greathall. De hal was zo goed als leeg, op een paar vroege vogels na. Noch van Gryffindor noch van Slytherin was er iemand. Marnie liet zich met een zucht op de bank zakken en Punky sprong op de tafel. "Straks gaan we naar huis." Stelde Marnie de kater gerust. Het eten verscheen op de tafel. Marnie nam een broodje en trok er telkens kleine stukjes af en stak die in haar mond. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen toen Harry en Ginny The greathall binnen kwamen en zich naast haar neerzette. "Goedemorgen!" Zei Ginny overvrolijk. Marnie glimlachte wrang naar haar en Harry en richtte toen haar blik weer op Punky die aan Marnie haar broodje aan het knabbelen was. Marnie zuchtte en voederde Punky kleine stukjes brood. Plots klonk licht geblaas uit de kater zijn mond en zijn rugharen kwamen recht te staan. Marnie volgde Punky zijn blik en kwam uit bij Draco, die zich, helemaal alleen, neerzette aan de tafel van Slytherin. Harry zag waar Marnie naar keek en kneep bemoedigend in haar hand. Marnie trok deze vrijwel meteen terug en stond recht. "Ik ga mijn spullen pakken." Deelde ze mee waarna ze snel The greathall uitbeende. Wanneer ze de slaapkamer binnenliep zag ze dat Hermione ook al aan het pakken was. Zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen begon Marnie ook met haar spullen bij elkaar te zoeken. Vandaag mocht ze eindelijk weer naar huis toe. Het was kerstvakantie. Marnie hield van die periode. Het hele huis rook dan naar eten en het werd een heus festijn bij hun thuis. Ook omdat Marnie het enige kind thuis was dat enkel met de vakanties thuis was. "Marnie?" Geschrokken draaide Marnie zich om en keek Hermione aan. "Ja?" "Het spijt me. Ik heb gehoord van Harry wat er is gebeurt. Ik vind het echt heel erg voor je." Marnie knikte. "Het maakt niet uit, ik was ook niet bepaalde, eh, vriendelijk." Hermione glimlachte vriendelijk naar haar. "Vertel eens, hoe was Draco eigenlijk, al die tijd?" Marnie zuchtte en dacht terug aan de gisteren. "Lief." Zei ze, terwijl ze knikte om haar woorden kracht bij te zetten. "Ik zou echt denken dat hij zich zou gedragen als een eikel, omdat je een mudblood bent." Marnie zuchtte. "Dat dacht ik eerst ook. Maar eigenlijk, hij heeft vooral een hekel aan Harry." Vertelde Marnie. Ze sloeg haar koffer dicht en draaide het slot om. "Die twee zullen nooit heen goede vrienden worden." Zei Hermione en ze zette zich neer op Marnie haar bed. Marnie haalde haar koffer van het bed af en ging naast Hermione zitten. "Nee, dat weet ik ook." Mompelde ze. "Ik zou soms echt willen dat er hier niet zoiets was als Gryffindor of Slytherin, maar dat gewoon iedereen samen zat. Dat zou die rivaliteit al een stuk minder maken." Hermione knikte als teken dat ze het eens was.

Met een bonkend hart stapte Marnie de Hogwarts express in, samen met Hermione. Ze liepen door, maar geen enkele coupé leek volledig leeg te zijn, en bij de meeste was niet eens plek voor twee. Tot ze aankwamen bij een coupé waar maar één iemand zat, een jongen met witblond haar, lange wimpers en een lege blik in zijn grijze ogen. "Kom." Mompelde Marnie en ze trok Hermione mee aan haar arm. "Nee, wacht." Zei Hermione en ze stapte de coupé in. Ze zette zich schuin tegenover Draco zodat Marnie enkel nog de keuze had tussen naast hem te gaan zitten of tegenover hem. Ze besloot om naast hem te gaan zitten zodat ze naar Hermione kon kijken. "Malfoy." Zei Hermione ter begroeting maar het enige wat Draco deed was zijn hoofd wegdraaien en een geïrriteerd gemopper uitbrengen. "Waar zijn je vrienden?" Vroeg Hermione, alsof Draco nooit zijn hoofd van haar had weggedraaid. Echter, Draco negeerde Hermione volkomen. "Ach," Zei Hermione, "je vrienden kunnen je niet altijd steunen, natuurlijk." Zei ze, alsof ze een gewoon gesprek aan het voeren was met Draco. "Kan je, for god sakes, je bék dicht houden!" Haalde Draco uit, wanneer Hermione maar bleef doorpraten. "Ik zou dat kunnen, ja. Maar ik doe het niet. Weet je wat het is Draco," Zei Hermione, terwijl ze naar voren toe leunde, "je bent gewoon bang. Je zegt dingen die je niet meent. Je bent bang dat je mensen te dicht laat. Dat ze achter je muur kunnen komen." Hermione haar ogen lichtten op omdat ze wist dat ze er helemaal opzat. Marnie zat er echter wat zenuwachtig bij, ze wist waar Hermione op uit was. "Hermione, laat." Probeerde Marnie toen ze zag hoe Draco zijn handen tot vuisten balden. Het leek haar eerst niet op te vallen, maar toen ze het verband rond zijn hand zag vroeg ze zich af wat er was gebeurt.

"Ik moet even naar het toilet." Deelde Hermione mee, waarna ze opstond en de coupé uitliep. Nu zaten enkel Draco en Marnie er nog. Stilzwijgend naast elkaar. "Draco ik-" begon Marnie maar ze zweeg al snel toen Draco haar woedend aankeek. "Jij wát, Marnie?" Vroeg hij en hij keek haar doordringend aan. Marnie schudde haar hoofd. "Wat ik gisteren zei, over die vergissing en die keuzes." Draco knikte. "Ik meende het niet. Ik, het was gewoon een opvlieging." "Juist." Draco snoof minachtend. "Maar we kunnen nog steeds geen vrienden zijn, toch?" Marnie keek Draco schuldig aan. "Ik zie." Zei Draco en hij stond recht. Hij ging voor Marnie staan en boog zich over haar heen, zijn handen ieder aan een kant van Marnie haar hoofd, steunend tegen de zetel. "Je hebt met me gespeeld, Marnie, hier laat ik het niet bij." Nadat Draco die woorden sprak liep hij de coupé uit en draaide rechtsaf. Marnie bleef als versteend zitten. Had ze echt met Draco gespeeld?