-Hoofdstuk 30

"Moet je echt gaan?" Draco knikte. "Ik, eh- vader vermoord me sowieso." Marnie zuchtte diep. "En we hebben een vergadering, ik, sorry." Mompelde Draco snel en hij drukte een kus op Marnie haar lippen. "Kom je nog terug, deze vakantie?" "Ik kan niets beloven. Het ziet er naar uit dat het druk wordt." Marnie knikte begrijpend. Natuurlijk begreep ze dat Draco ook familie had, en plichten. "Ik hou van je, Marnie." Nog voor Marnie kon antwoorden was Draco al verdwenen. Na een diepe zucht te zuchten liet Marnie zich op haar bed vallen. Het was nogal een hectische ochtend geweest. Manuel die uitlegde hoe Lucy zich voelde, Marnie die tegen Draco schreeuwde toen hij haar wou troosten en dan toen ze in tranen uitbarsten en zich aan Draco vastklampte.
      "Marnie, is Draco al weg?" Vroeg haar moeder toen Marnie alleen de trap afliep. Marnie knikte afwezig en liep naar de woonkamer waar Lucy televisie zat te kijken. "Hoe spijt me." Mompelde Marnie terwijl ze naar het beeld keek. Lucy keek haar vanuit haar ooghoeken aan. "Zal wel." Snoof ze en ze stond recht, klaar om weg te lopen. "Lucy, ik meen het." Zei Marnie en ze nam Lucy vast bij haar arm. Lucy ademde diep in en uit en keek Marnie woedend aan. "Ik geloof je niet." Gromde ze en liep toen de woonkamer uit. Terwijl Marnie zich druk maakte om haar zus kreeg Draco de volle laag van zijn vader. "Waar zat je met je gedachte?" Brulde Lucius. Zijn hand vloog in de lucht en kwam met een smak tegen Draco zijn hoofd aan. "ik had een briefje achter gelaten." Jammerde Draco. "Wíst je dan niet dat de Lord gisteren hier was?" Brulde Lucius verder. "Toen hij vroeg waar je was stond ik daar met mijn mond vol tanden!" "Het is al goed, ik heb het begrepen." Bromde Draco terwijl hij richting zijn kamer liep. "Terug komen!" Schreeuwde zijn vader, maar Draco liep stug door. "Mislukkeling!" Draco zuchtte diep, hij wist dat zijn vader rood aangelopen was van woede, maar het kon hem niets schelen. Voor zijn part kon zijn vader ontploffen waar hij stond. Wanneer hij op zijn kamer zat vroeg hij zich af of hij Marnie een uil zou sturen, maar snel bedacht hij zich, het zou vast vreemd staan in die mugglewereld, een uil dat aan je raam klopt. "Draco!" Zijn moeder stond onder aan de trap en schreeuwde zijn naam luidkeels. Draco stond zuchtend recht en liep de trap af. "Hoi, mam." "Waar heb jij in hemelsnaam gezeten?" Vroeg ze woedend en gaf Draco een klap tegen zijn kop. "Nergens." Mompelde Draco. "Zorg maar dat je klaar bent zo meteen, ze komen." Draco knikte en liep de trap weer op. Onderweg duwde hij een huis-elf aan de kant en ging toen zijn kamer binnen. Niet veel later weerklonk een zacht geklop op de deur. "Binnen." Bromde Draco en niet veel later stond Darcy - de huis-elf die hij eerder aan de kant duwde - in de deuropening. "Wat moet je, Darcy?" Gromde Draco terwijl hij uit het raam keek. "Niets, meneer, Darcy vroeg zich enkel af of zij iets voor u kon doen, meneer." Draco schudde zijn hoofd. "Ik heb geen behoefte aan je filosofische praat, Darcy, toch bedankt." Mompelde Draco. Hij hoorde hoe Darcy zijn richting uitkwam en schrok toen ze haar hand op de zijne legde. "Darcy maakt zich zorgen om u, meneer." "Is niet nodig, Darcy." Geen enkele huis-elf durfde tegen de Malfoys te praten als er niets aan hen gevraagd werd, enkel Darcy. Darcy was dan ook al een eeuwigheid in dienst bij de familie Malfoy en Draco kon als peuter goed met haar opschieten. Daarom was zij de enige huis-elf die tegen hem durfde praten. "Darcy," vroeg Draco, en hij richtte zijn blik op de huis-elf, die op haar beurt antwoordde met 'ja meneer?' "Zou je iets voor me willen doen?" "Met alle plezier, meneer." "Het is misschien veel gevraagd.." Draco vond het altijd moeilijk op Darcy een opdracht te geven, maar hij kon niet anders, hij vertrouwde de andere huis-elven niet meer, niet sinds die hele gebeurtenis met Dobby. "Zou je naar dit adres willen gaan en deze brief aan Marnie Still geven? En beloof me, hoe hard mijn vader er ook achter vraagt, of iemand anders, dat je niets loslaat!" Darcy knikte. "Komt in orde, meneer." "Darcy.." Darcy keek op en knikte. "Dank je." Verlegen knikte Darcy en liep toen Draco zijn slaapkamer uit.

I really like reactions. En jullie, natuurlijk, want jullie zijn sexy.