-Hoofdstuk 33

Het was vroeg in de ochtend en alle leerlingen van Hogwarts zaten aan hun tafel. iedereen wist dat de lessen nu pas echt terug gingen beginnen na de kerstvakantie. Uilen vlogen The Greathall binnen en landden op tafel. Een donkere uil nam een duikvlucht en landde op zijn buik vlak voor Marnie. Marnie herkende Egidius, de uil van de familie Weasley. Ondanks hij zo oud was als maar zijn kon bleef hij toch post bezorgen. "Ron, een brief voor jou!" Riep Marnie en nam de brief uit de uil zijn bek en gaf die aan Ron. Terwijl Ron zijn brief opende en las, nam Marnie het hoopje uil en zette die recht. Daarna beloonde ze hem met een stukje brood dat die Egidius dankbaar aannam. "Dag, Egidius!" Riep Marnie de uil nog na, nadat hij wegvloog. Ron mompelde iets van 'Stomme uil..veel te oud..brief was voor vorige week'. Wanneer alle uilen The Greathall al hadden verlaten en de leerlingen bijna klaar waren met eten vlogen er twee uilen The Greathall binnen. Een spierwitte en een zwarte uil. Het leken wel tegenpolen te zijn en konden elkaar zo te zien niet uitstaan. De zwarte uil probeerde de witte te blesseren door met zijn bek naar de witte zijn vleugels te happen. Na die mislukte poging vloog de zwarte uil richting de Slytherins en de witte naar de Gryffindors. Marnie schrok zich kapot toen de uil op haar schouder landde. Ze gaf de uil een stukje brood nadat ze de brief aannam. Meteen hingen er twee nieuwsgierige hoofden naast de hare. "Eh, mag ik?" Vroeg ze en keek Hermione en George beide aan. Ze knikte en richten zich terug op hun eten. Marnie haalde de envelop open en nam het stuk perkament eruit.
'Wees voorzichtig met wie je omgaat.'
Marnie fronste haar wenkbrauwen en keek achterom om te kijken bij wie de zwarte uil was neer geland. De zwarte uil zat ongeduldig rond te trippelen door Draco zijn eten, terwijl Draco verwoed naar het stuk perkament keek dat hij vast had. Marnie draaide snel haar hoofd terug om en klemde het stuk perkament stevig vast tussen haar handen. "Ik ga nog even op bed voor de les begint." Mompelde Marnie waarna ze recht stond en The Greathall verliet. Verschillende vragen spookten door haar hoofd. Wie had dit naar haar gestuurd? Hadden die twee uilen iets met elkaar te maken? En het belangrijkste, wat stond er op het perkament van Draco? Was ze in gevaar als ze met Draco zou omgaan? "Nee, zo mag je niet denken, Marnie." Sprak ze zichzelf toe toen ze de deur van de slaapzaal opende en zich op haar bed liet neervallen. "Miauw." Punky sprong boven op haar en keek vragend voor zich uit. "Ach, Punky, ik trek het me te hard aan." Mompelde ze.



"Zo, mevrouw Still, ook nog besloten om te komen?" Vroeg Professor McGonagall toen Marnie te laat het lokaal in liep. "Sorry professor, ik voelde me niet zo lekker." Ze voelde de blik van Draco op haar gezicht maar liep stug door en zette zich naast Hermione. Ze wist dat Draco haar nu vragend en onbegrijpend aankeek, omdat ze normaal plaats nam naast hem. "Oh, Marnie, hoi!" Zei Hermione geschrokken. "Ik had niet verwacht- nou ja, hoe gaat het?" "Wel goed, dank je, met jou?" "Uitstekend!" Marnie knikte en keek toen verveeld toe hoe Professor McGonagall een kever veranderde in een knop. Dit hadden ze al gezien in het tweede jaar, dus zo speciaal was het allemaal niet meer.
      "Kom, ik wil snel naar de volgende les." Zei Marnie terwijl ze haar boeken bij elkaar nam en opstond. "Waarom zo'n haast?" Vroeg Hermione verbaasd. "Gewoon." "Heb je ruzie met Draco?" "Nee, ik wil gewoon verder." Hermione knikte maar gewoon en volgde haar. "Moeten we niet wachten op Harry en Ron?" "Nee, nee, die komen wel." "Marnie, wat is er aan de hand?" Vroeg Hermione terwijl ze Marnie tegenhield. "Nou, eh, ik heb deze ochtend een briefje gekregen." Mompelde Marnie. "Ja, dat weet ik. Wat stond er op?" "Dat ik moest oppassen met wie ik omging. En de zwarte uil had zijn post aan Draco gegeven. Ik heb het gevoel alsof er iets niet klopt." "Misschien is het puur toeval. Vraag Draco gewoon-" "Wat moet je me vragen?" Zowel Marnie als Hermione draaide zich geschrokken om naar Draco. "N-niets." Stotterde Marnie die zich betrapt voelde. "Juist. Ik spreek je na het eten, goed?" Draco gaf Marnie een kus op haar voorhoofd en liep toen door. "Kijk, hij doet raar!" Zei Marnie terwijl ze Draco nakeek. "Hoezo?" "Hij spreekt me na het eten? We hebben bijna heel de dag les met hem maar hij spreekt me 'na het eten'?" Marnie voelde zich plots misselijk worden. Alsof haar voorgevoel alleen maar meer waarheid werd. "Marnie, wind je niet zo op. Misschien is het niets." "Maar misschien ook wel." "Luister, praat er straks gewoon met hem over, oké? Hij zal het vast wel vertellen." Marnie knikte. "Misschien heb je wel gelijk."

YAY YAY YAY YAY, ik zit weer lekker boordevol ideeën.