-Hoofdstuk 34

"Nee, Harry! Ik weet al wat je te zeggen hebt, laat het, oké?" "Maar Marnie luister nu-" "Nee! Hoor je niet goed? Zit je haar soms in de weg?" Marnie keek Harry woedend aan. Al sinds het tweede lesuur was hij tegen Marnie bezig over de post dat ze had ontvangen. "Maar ik wéét van wie dat briefje komt!" "Dat boeit me niet! Ik laat toch niets los. Ik weet al wat je gaat zeggen." "Maar vind je het dan niet vreemd dat je vriendje, op het zelfde moment als jij dat briefje kreeg, ook een brief kreeg van zijn vader?" Marnie hapte naar adem en keek Harry woedend aan, voor de zoveelste keer. "Luister, Harry, Draco heeft hier niets mee te maken, oké?" "Als jij dat zo nodig wilt geloven." Bromde Harry en hij liep The Greathall in. Wanneer Marnie ook naar binnen wou gaan werd ze tegen gehouden door Draco. "Kunnen we even praten?" Marnie knikte sloom en volgde Draco. "Wat is er?" "Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar-" Draco keek om zich heen en zocht naar de juiste woorden. "Maar wat, Draco?" Draco zuchtte en nam Marnie haar handen vast. "Kijk, ik hou écht van je, oké?" Marnie knikte, ze had het gevoel alsof ze wist wat er ging aankomen. De tranen prikten al achter haar ogen. "Draco, toe.." Fluisterde ze. Draco schudde zijn hoofd. "Marnie, het spijt me echt, maar het is beter zo." "Nee, Draco.." Maar nog voor Marnie haar zin kon afmaken had Draco haar de rug toegekeerd en liep The Greathall binnen.
      "Ik sna-hap het e-echt n-niet meer." Snikte Marnie. "Ik d-dacht echt d-dat alles g-g-goed ging." "Marnie, doe rustig, toe, alsjeblieft." Mompelde Ron die naast Marnie zat. "I-ik dacht e-echt, maar w-waarom?" Marnie keek Ron aan met haar betraande gezicht. "Ssht, het komt allemaal wel weer in orde. Hij is je gewoon niet waard." Zei Ron terwijl hij Marnie troostend in zijn armen nam. Niet veel later zette Hermione zich langs de andere kant van Marnie. "Gaat al een beetje?" Marnie schudde haar gezicht. "H-hij, i-ik." Marnie geraakte niet uit haar woorden door de volgende tranen die over haar wangen stroomden. Ook Harry kwam de leerlingenkamer van Gryffindor binnen maar liep meteen door naar de slaapzaal. "W-wat is er m-met Harry?" Vroeg Marnie door haar tranen door. Hermione en Ron wisselde een blik uit voor Hermione begon te vertellen: "Nou, Ron, Harry en ik zijn dit weekend naar Hogsmeade geweest en..eh toen we terugkeerden zagen we Katie Bell zweven. Ze was behekst. En nou, vandaag, Katie was terug en Harry ging naar haar toe, en toen stond Draco op en liep weg, Harry ging hem achterna, maar meer weten we ook niet." Marnie hapte naar adem. "Denken jullie echt dat Draco haar heeft vervloekt?" Zowel Hermione als Ron haalden hun schouders op. "Harry was er heel erg zeker van." Marnie zuchtte. "Ik ga naar bed, ik ben bekaf." Ze stond op van de comfortabele bank en liep richting de slaapzaal voor de meisjes.

De volgende dag was Draco in geen enkele les aanwezig en Marnie begon zichzelf zorgen te maken. "heb je Draco gezien?" Vroeg Marnie toen ze Blaise tegenkwam op de gang. "Ziekenzaal." Mompelde hij en liep snel door. Marnie fronste haar wenkbrauwen en liep door naar de ziekenzaal. En inderdaad, op het derde bed lag iemand met witblond haar. Zijn ogen waren gesloten en zijn ademhaling ging regelmatig. "mevrouw Still, heeft u geen les?" Vroeg de verpleegster. Marnie knikte. "Jawel, maar ik wou even.." De verpleegster knikte. "Ik begrijp het. Niet te lang, oké?" Marnie schudde haar hoofd. "Ik ben zo weer weg." De verpleegster glimlachte naar Marnie en verdween toen weer. Marnie schuifelde langzaam naar het bed toe en bleef zo'n meter er vandaan staan. Ze zag hoe Draco's oogleden trilden en niet veel later keek hij Marnie aan. "Marnie?" Marnie knikte en ging op de rand van het bed zitten. Ze pakte Draco zijn hand vast en speelde met zijn vingers. "Ik eh, hoorde van Blaise dat je hier was en-" Marnie zuchtte diep en keek Draco aan. "Waarom?" "Opdracht." Mompelde Draco waarna hij vermoeid zijn ogen sloot. "Waarom vertel je me het niet, Draco?" Draco schudde verwoed zijn hoofd. "Ik kán het niet vertellen." Marnie knikte begrijpend. "Ik vind het echt..rot voor je, Draco." Draco lachte melancholisch. "Je moest eens weten voor wie het rot is, Marnie." Marnie kneep haar ogen tot spleetjes en keek Draco doordringt aan.

Die nacht kon Marnie de slaap niet vatten. Het was alsof ze moest weten wat Draco zijn opdracht was, om hem te helpen. Zachtjes, zonder iemand wakker te maken, stond Marnie op uit haar bed en liep naar de slaapzaal van de jongens. Wanneer ze voor Harry zijn bed stond vond ze al snel waar ze naar zocht. De onzichtbaarheidsmantel. Marnie sloeg deze over haar hoofd en liep de leerlingenkamer van Gryffindor uit richting die van Slytherin. Ze mompelde het wachtwoord dat Blaise eerder ook had gebruikt en de doorgang verscheen. Marnie stapte naar binnen en liet zich in een hoekje van de kamer tegen de grond neerzakken, wachtend tot het ochtend werd en iedereen naar de les vertrok.
      Wanneer de laatste Slytherin de leerlingenkamer verliet stond Marnie recht en liep richting de jongens slaapzaal. Wanneer ze daar binnen was deed ze de onzichtbaarheidsmantel af en liep richting Draco zijn bed, dat nog steeds onbeslapen was. Marnie begon als een gek in alle laden te kijken tot ze de envelop vond. Toen ze het perkament uit de envelop haalde was 'The dark mark' die op het perkament stond het eerste wat ze grondig bestudeerde, pas toen vouwde ze het perkament open en las de tekst.
Vergeet Dumbledore, nieuwe opdracht. Dit weekend naar huis.